Het meisje dat altijd op tijd kwam

Nieuws | de redactie
31 augustus 2010 | “Een half jaar voorbereiding en aanmelding stress. Drie maanden wachten op het vonnis. Keuzes maken, verhuizing regelen, afscheid nemen. En daar was ik dan: op Logan International Airport. Boston, Massachusetts, USA. Onderweg naar Harvard University.” Velen praten er over, ScienceGuide zit er en kijkt rond. Promovendus Jonathan Mijs -oud-LSVb-voorzitter- hervat zijn Amerikaanse columns en observaties van hoe het nou écht is aldaar.

‘De echte reis moet nog beginnen. Een academische odyssee, doorintellectuele velden, academische rotsen, langs sociale sirenen enover de nodige administratieve zeeën.

Direct voor me ligt echter de opdracht tot integratie. Gelukkig opmijn eigen tempo en manier. “How are you?” Nou, vanochtend voeldeik me nog… Nee, “Fine”. Everything is fine. Zo werd vanmiddag nogeens herhaald, tijdens de oriëntatie voor internationale studentenen docenten. Een Chinese vertelde over haar ervaringen in haareerste jaar, toen ze steevast op het aangekondigde tijdstip opfeestjes verscheen. Zich afvragend waarom ze altijd maar de enigewas. En de gastvrouw/heer zo ongemakkelijk deed.

Een Ierse vertelde over het afscheid nemen van ‘haar’ Engelsetaal. Geen chips, maar fries, footballheet voortaan soccer, lecturer isprofessor, essay wordt paper. Yousay  ‘potato’ and I say ‘potato’. En Amerika kent geenvakantie. Nou, jaarlijks een week of twee dan, rekent RichardFreeman voor in America Works [een aanrader!]. 50% minder dan het verplichteminimum in Europa en in Scandinavië nemen ze gemiddeld meer dan 6weken op.

Maar waar is al die vrije tijd goed voor? Een ervaringsdeskundige,een chemicus uit China, vertelt de zaal dat rust niet nodig is.Stress, zo legt hij uit, vloeit eigenlijk maar uit twee bronnen:slecht time management en afleidingen. Kijk, weet ik dat ookweer.

Gelukkig ben ik niet alleen. Ongeveer 1300 van de 4000 promovendien masterstudenten hier aan de Graduate School for Arts &Sciences komen uit het buitenland, en dat komt aardig overeen metde 35% buitenlanders onder de totale Harvard bevolking. Uit deroll call bleek dat eigenlijk één continent nietvertegenwoordigd was onder ons: Oceanië. Ach, je kunt niet alleshebben.

Ook nauwelijks vertegenwoordigd was Azië, opmerkelijk. BehalveChina dan. Dat vulde de helft van de zaal. Vandaar, misschien, datik de enige was die lachte om het meisje dat altijd op tijdkwam.’

Jonathan Mijs
mijs@fas.harvard.edu


«
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
ScienceGuide is bij wet verplicht je toestemming te vragen voor het gebruik van cookies.
Lees hier over ons cookiebeleid en klik op OK om akkoord te gaan
OK