Ik ben die Marokkaan niet

Nieuws | de redactie
27 februari 2012 | HO-specialist Tanja Jadnanansing (PvdA) wilde er zelf bij zijn. Bij de promotie over het lot en de inzet van de Marokkaanse HBO-student. “De observatie van de onderzoeker dat de studenten zich echt continu moeten bewijzen herken ik vanuit mijn eigen gesprekken met Marokkaans-Nederlandse studenten.”

Ik las op ScienceGuide dat docente Machteld de Jong opdonderdag 23 februari haar proefschrift ‘Ik ben die Marokkaan niet’ zouverdedigen aan de VU en schreef het meteen in mijn toch alpropvolle agenda. Hier wilde ik tijd voor maken. Omdat ik hetoprecht belangrijk vind dat ook dat andere verhaal wordt verteld.Dat verhaal van de ambitieuze Marokkaanse student. De student dieervoor wil gaan, die beseft dat onderwijs kan bijdragen aan eenbetere toekomst.

Het was jammer te moeten constateren dat tijdens de verdedigingdoor deze gedreven Inholland-docente de zaal niet tot de nok gevuldwas.  Ik kon de akelige gedachte niet verdringen dat het welanders zou zijn geweest als daar een onderzoeker had gestaan diehet over crimineel gedrag zou hebben gehad. Is dat te cynisch vanmij? Ik hoop het van harte.

Continu bewijzen

Ik dacht ook weer aan het onlangs gepresenteerde rapport van hetSCP waaruit blijkt dat steeds meer allochtone jongeren eeninhaalslag maken als het gaat om onderwijs. Daarover hoor en zie jevervolgens niets in de media.

Uit de presentatie van De Jong meende ik diezelfde irritatiedaarover te proeven dat altijd de negatieve kant de volle aandachtkrijgt. De observatie van de onderzoeker dat de studenten zich echtcontinu moeten bewijzen herken ik vanuit mijn eigen gesprekken metMarokkaans-Nederlandse studenten. En overigens ook uit zulkegesprekken met andere studenten met een multicultureleachtergrond.

De toegewijde manier waarop De Jong haar respondenten heeftbenaderd draagt bij aan een realistische inkijk in de gedachten vande studenten. De worsteling is steeds voelbaar: enerzijds graagerbij willen horen. anderzijds loyaal willen zijn aan waar jevandaan komt. De wens om tot netwerken te worden toegelaten, maarde vaardigheden missen om echt geaccepteerd te worden. Deongeschreven sociale codes niet snappen, maar niemand in debuurt hebben die het dan kan uitleggen.

Hoe bouw je aan vertrouwen?

De zoektocht naar insluiting in plaats van uitsluiting is groot,maar vooral ook het onvermogen komt goed naar voren. Het woordvertrouwen valt vaak, of beter gezegd het gebrek daaraan. Zoals ikheb begrepen is het voor studenten niet vanzelfsprekend om de anderte vertrouwen en dat terwijl vertrouwen juist de basis is om totverbinding te komen. Vertrouwen kan pas worden opgebouwd als jeelkaar kent en veelvuldig ontmoet. Uit het onderzoek blijkt echterdat die ontmoeting vanaf de lagere school uitblijft. Interessant isdat deze studenten juist snakken naar die ontmoeting met deander.

Als woordvoerder Hoger Onderwijs heb ik – ook terug denkend aanmijn eigen jaren als multiculturele student – met heel veeldankbaarheid geluisterd naar De Jong. Zij maakt een begin om hetgesprek open en eerlijk met elkaar te voeren. Zij wijst in haaronderzoekswerk op de roep van de student om gewoon onderdeelte willen zijn van de academische, de hbo-gemeenschap. Om gezien teworden als hard studerend, vol ambitie en met de wil om er iets vante maken. Om te ervaren dat het om meer gaat dan alleen jeafkomst.


«
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
ScienceGuide is bij wet verplicht je toestemming te vragen voor het gebruik van cookies.
Lees hier over ons cookiebeleid en klik op OK om akkoord te gaan
OK