Het echte beter benutten
Martijn Kobus deed onderzoek naar het gebruik van publieke voorzieningen en promoveert hierop vrijdag 9 januari aan de Faculteit der Economische Wetenschappen en Bedrijfskunde. Eén van Kobus’ belangrijkste bevindingen heeft te maken met (in)efficiënt gebruik van zulke voorzieningen. Hij onderzocht daarvoor het effect van de reistijd van studenten naar de VU op hun studieresultaten. Dit achtte hij daarom interessant, omdat de overheid het reizen van studenten subsidieert met het beschikbaar stellen van de OV-studentenkaart. “Reizen kost studenten niets. Hierdoor blijven studenten vaker thuis wonen, waardoor hun reisafstand langer is.”
In lijn met intuitie
Het blijkt dat studenten die lang moeten reizen hun tijd op de VU minder efficiënt gebruiken en dat zij daardoor ook minder goede studieresultaten behalen. Volgens de VU-promovendus laat zijn onderzoek zien dat het langer op een universiteit verblijven niet de studieresultaten verbetert.
“Het model voorspelt ook dat het totaal aantal uren aanwezig op de campus bijvoorbeeld per week onafhankelijk is van de reisduur, maar studieresultaten verminderen als gevolg van een langere reisduur. Dit resultaat is in lijn met intuitie, want door minder vaak te komen en langer te blijven gebruiken studenten met een langere reisduur de tijd in de universiteit minder efficiënt. Hoewel reisduur geen effect heeft op het aantal uren aanwezig per week, laten onze empirische resultaten zien dat studenten met een langere reisduur lagere gemiddelde cijfers halen.”
Belangrijke beleidsimplicaties
De reisduur wordt door de subsidie met de kaart extern beïnvloed, schrijft Kobus en hij stelt vraagtekens bij de effectiviteit van die subsidie. “De reisduur van studenten wordt sterk beïnvloed door beleid van overheden en universiteiten. De bevinding dat reisduur de studieproductiviteit vermindert in grote of beperkte mate, heeft daarom belangrijke beleidsimplicaties.”
Kobus stelt dan ook dat zulke subsidies voor het OV minder efficiënt uitpakken voor het WO. “Een volledige kosten-batenanalyse van verschillende beleidsopties met betrekking tot studenten reisduur is buiten de scope van dit proefschrift. Onze bevindingen suggereren echter wél dat subsidies voor OV gebruik minder efficiënt zijn dan het op andere manieren subsidiëren voor wetenschappelijk onderwijs. Pendelen vermindert de studieresultaten en daarom zouden overheden en universiteiten beter kunnen investeren in subsidies voor woonruimte dichtbij de universiteiten.”
De uitkomsten van dit onderzoek zouden er toe moeten leiden dat OCW en de HO-instellingen zich nog eens diep beraden op wat zij noemen ‘beter benutten’. Nu zit men bij elkaar – nationaal als ook in verschillende regio’s – om te bezien hoe men roosters en studentengedrag kan aanpassen aan de belangen van de OV-verschaffers. Dit onderzoek wijst er op dat wie de kwaliteit en het studierendement voorop wil zetten er beter aan doet de student minder te laten verplaatsen en frequenter te laten studeren, dat is echt het ‘beter benutten’ van de grijze cellen in het WO.
