Promovendi meer uitdagen
Hoe goed worden promovendi aan de Universiteit Utrecht begeleid? Die vraag stelden vijf studenten van het ‘Young Innovators’ honours programma van de Universiteit Utrecht vorig jaar aan 26 Utrechtse promovendi en hoogleraren evenals decanen en andere bestuurders. De honoursstudenten voerden een kwalitatief onderzoek uit naar de rol van de promovendus en de kwaliteit van de begeleiding aan de Universiteit Utrecht.
Is het een probleem dan?
Uit het onderzoek blijkt dat alle betrokkenen aan de Universiteit Utrecht zich zorgen maken over de verhouding tussen het aantal promovendi en het aantal begeleiders. De meningen verschillen echter over de vraag of dat al een probleem ís, of een probleem gaat worden. Medewerkers van onder andere de faculteiten Geesteswetenschappen, Geowetenschappen en Bètawetenschappen vinden dat er nu al te weinig vaste stafleden zijn om promovendi goed te begeleiden.
Over de autonomie van een promovendus bestaan aan de Universiteit Utrecht verschillende ideeën en belevingen. Promovendi in de experimentele wetenschappen voelen zich eerder een ‘goedkope arbeidskracht’ die projecten uitvoert van de begeleider. In de geesteswetenschappen voelen promovendi zich zelfstandiger. In die faculteit bestaat wel het idee dat promovendi relatief veel tijd aan het geven van onderwijs besteden, waardoor er minder tijd over blijft voor hun eigen onderzoek.
Afgerichte aapjes
De onderzoekers melden: “PhD candidates are primarily taught to be independent researchers. An often heard opinion, however, is that PhD candidates do not do their own research anymore, but simply work according a pre-defined plan. A PhD candidate told us he perceived himself as a ‘trained monkey’. According to two professors, this leads to a lack of creativity in PhD candidates which hinders innovations. The PhD-trajectory is seen as both the end of an academic education and the start of an academic career. No one thought it was strictly one of these.
The Dutch policy created more positions for PhD candidates, but the PhD-trajectory did not necessarily change with it immediately. This resulted in misunderstanding of what the PhD-trajectory currently stands for: instead of an education to work in academia, it is now more of an academic education or job which, upon completion, can be applied in other fields. Current Dutch policy is focused on having more PhD candidates, but lacks a plan to increase the amount of supervisors. Up until now, this has not led to decrease of quality in supervision or of the PhD-trajectory. However, it does place more emphasis on quantity instead of quality, which is a growing concern within the academic world.”
Heeft Science in Transition een punt?
Zij concluderen onder meer: “As we have interviewed people, rather than survey them, we were able to gather in-depth insights into what is thought to be important and problematic. This helps with better understanding of the underlying issues and it may set the scope for the problems relating to the PhD-trajectory. This study is not meant to be exhaustive in listing issues related to the PhD-trajectory. It is meant as an orienting study to whether issues raised by Science in Transition – like the ‘PhD-Factory’ – are actual issues and whether they are real issues in all Graduate Schools. To further quantify these findings, a quantitative study should be done.
One major point of discussion is whether the lack of preparation for non-academic jobs has a large impact on further career prospects for PhD candidates. In most fields, PhDs do not seem to have major problems finding jobs outside of academia. If the PhD does reach its potential in the end, preparation for a further nonacademic career is helpful, but not essential. On the other hand, PhDs might move into below-level jobs due to their relative lack of preparation for working in a business setting, in which case there is much to be gained from improving their ‘soft skills’ and business-sense.”
De honoursstudenten die het onderzoek uitvoerden – Stella Boeschoten, Charlotte van Hees, Kees Mulder, Sabine Waasdorp, Martijn Weekenstroo – zijn afkomstig van verschillende faculteiten aan de Universiteit Utrecht (sociale wetenschappen, geowetenschappen, geesteswetenschappen, bètawetenschappen). Hun rapportage leest u hier.
