De contente mens is erfgenaam
Hoogleraar Meike Bartels in Genetics and Wellbeing ontdekte dat ongeveer 35% van de verschillen in geluksgevoel toegeschreven kunnen worden aan genetische verschillen. Geluk en welbevinden krijgen steeds meer aandacht binnen verschillende onderzoeksdisciplines. Vooral vanwege de toenemende onderkenning in de samenleving en wetenschap dat welbevinden samenhangt met mentale en fysieke gezondheid en de rol die geluksgevoel kan spelen bij het uitstippelen van beleid (in meerdere Europese landen word geluk gemeten naar bruto nationaal product om mogelijke beleidsaanpassingen te maken).
Eerder familie- en tweelingonderzoek met gegevens van het Nederlands Tweelingen Register toonde aan dat individuele verschillen in welzijn gedeeltelijk kunnen worden toegeschreven aan genetische verschillen tussen mensen. Bartels plaatst met haar onderzoek dat resultaat in perspectief. Einde aan het nature-nurture-debat Hoewel individuele studies variatie laten zien in de schatting van erfelijkheid van geluk, geven de resultaten van deze studie wel een robuuste schatting van de ‘relatieve invloed’ die genen hebben op verschillen in geluk.
Nature-nurture-debat stoppen
“Met de resultaten van deze studie kunnen we het nature-nurture-debat met betrekking tot geluksgevoel stoppen en ons verder verdiepen in het complexe en intrigerende samenspel van genen en omgeving. Want dat beide er toe doen, laat geen twijfel. Ook ondersteunt deze bevinding de zoektocht naar genetische varianten die verschillende in geluk kunnen verklaren”, aldus Bartels.
Meike Bartels, deed een systematische literatuurstudie en meta-analyse van internationaal onderzoek naar geluk en erfelijkheid. Zij bracht dertig tweeling- en familie onderzoeken samen. Vervolgens gebruikte zij de schattingen van onafhankelijke studies in een meta-analyse. Bartels rapporteert op grond van gegevens van meer dan 55 duizend individuen., een erfelijkheid van welbevinden van ongeveer 35%.
