Mijn hart ging sneller kloppen

Nieuws | de redactie
21 december 2015 | Lisa Westerveld gaat bij de UvA de Commissie Democratisering & Decentralisering leiden en houdt op ScienceGuide haar belevenissen bij. “Ook in de Tweede Kamer en zelfs op het ministerie van OCW kijkt men met een schuin oog mee.”

De eerste aflevering van de verslagen van Lisa over haar ervaringen leest u hier onder.

 

Noem een gebeurtenis het afgelopen jaar dat het hoger onderwijs heeft doen opschrikken en velen zullen de bezettingen in Amsterdam van het Bungehuis en later – het veel bekendere – Maagdenhuis noemen. Of je nu voor of tegen een bezetting als middel bent, vriend en vijand zijn het erover eens dat de actiegroepen de discussie over hoger onderwijs, rendementsdenken, de verhouding tussen bestuur en inspraak en eigenlijk de discussie over het doel van het hoger onderwijs, flink heeft doen oplaaien.

Mijn hart ging sneller kloppen, toen ik hoorde dat het Bungehuis was ingenomen door studenten en docenten. Niet primair vanwege de bezetting zelf, maar omdat het betekende dat er mensen waren die zich boos maakten om de kwaliteit en toegankelijkheid van het hoger onderwijs. En bereid waren hun nek uit te steken om verandering teweeg te brengen.

Als iemand die zich al jarenlang inzet voor meer inspraak voor studenten en momenteel werkzaam is bij de grootste vakbond voor onderwijspersoneel, ben ik een van de eerste dagen van de bezetting van het Bungehuis op bezoek geweest. Ik wilde wel eens zien wie nu die bezetters en wat hun daadwerkelijke doelen waren. Want daarover deden veel verschillende verhalen de ronde: de media waren er al bovenop gedoken en je kunt het actiegroepen niet kwalijk nemen dat ze niet direct een volledig goedlopende PR-machine op poten hebben staan.

Binnen trof ik vermoeide, maar daadwerkelijk bezorgde studenten en docenten. Die zaken wilden veranderen, maar nog niet precies wisten hoe. ‘’Ik begrijp de actievoerders in het Bungehuis heel goed”, schreef ik kort daarna in de Volkskrant. Want jarenlang praten met bestuurders, met ministers van onderwijs en met politici hadden hooguit als resultaat dat maatregelen die funest zijn voor de kwaliteit van het onderwijs een paar jaar werden uitgesteld.

Zo hielden we in 2007 met de LSVb de invoering van een leenstelsel tegen en wisten we te voorkomen dat de afbetalingstermijn voor de studieschuld werd opgerekt naar 25 jaar. Rapporten over selectie en collegegelddifferentiatie werden, mede door ons toedoen, door toenmalig onderwijsminister Plasterk in de koelkast gelegd. Plannen van bestuurders om ‘onrenderende’ studenten weg te sturen wisten we tegen te houden.

En we liepen de deur van het ministerie plat te praten over betere rechten voor medezeggenschappers en studenten. Althans, dat was onze intentie. Tussen droom en daad stonden de dikke muren van het ministerie van OCW en de werkgeversorganisaties. Dat wordt alleen al duidelijk aan het feit dat deze, en nog veel meer onderwerpen, weer opnieuw ter discussie staan.

Afgelopen zomer werd ik gevraagd te solliciteren voor de commissie Democratisering en Decentralisering (kortweg D&D) van de UvA. Op 23 november hebben de verschillende actiegroepen en de medezeggenschap ingestemd met de leden. ‘Een bont gezelschap’, aldus universiteitsblad Folia. En dat klopt: de leden zijn een mix van interne (werkende/studerende binnen de UvA) en externe kandidaten. Leeftijden, achtergronden en expertise zijn verschillend en vullen elkaar aan. En dat is nodig, want een commissie die voorstellen gaat doen aan de academische gemeenschap van de UvA, dient oog te hebben voor de verschillen in wensen en belangen.

De commissie is niet van plan om zelf het wiel opnieuw uit te vinden, maar gaat uitgebreid spreken met belanghebbenden, of eigenlijk met iedereen die dat wil. Daar zijn we inmiddels ook al mee begonnen. Opvallend is dat niet alleen binnen de UvA het doen en laten van de commissie D&D kritisch (maar zeker ook constructief) wordt gevolgd. Ook in de Tweede Kamer en zelfs op het ministerie van OCW kijkt men met een schuin oog mee.

Waar we op uit gaan komen weet ik nog niet, maar zeker is dat de komende paar maanden in het teken staan van gesprekken en discussies over het hoger onderwijs, van problemen en oplossingen. En van dialoog: tussen studenten, docenten en bestuurders. En alleen dat al is waardevol in ons hoger onderwijs.

Lisa Westerveld is voorzitter van de Commissie Democratisering & Decentralisering aan de Universiteit van Amsterdam. Ze werkt voor de Algemene Onderwijsbond en was van 2007-2009 voorzitter van de Landelijke Studenten Vakbond (LSVb).


«
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
ScienceGuide is bij wet verplicht je toestemming te vragen voor het gebruik van cookies.
Lees hier over ons cookiebeleid en klik op OK om akkoord te gaan
OK