TU Delft opent internationale MOOC markt

Nieuws | de redactie
9 december 2016 | Vandaag start op de TU Delft een bijzonder project dat studenten in staat stelt MOOCs te volgen aan twee Australische universiteiten en een Zwitserse universiteit in ruil voor studiepunten. De technische universiteit neemt hier het voortouw bij het openbreken van het internationale landschap in het digitaal onderwijs.

Het afgelopen jaar is er nauw samengewerkt met de Australian National University, The University of Queensland en Ecole Polytechnique Fédérale de Lausanne  om elkaars online cursussen (bestaande uit videocolleges, online opdrachten en discussiefora) te ontsluiten als keuzevak voor studenten. Deze zijn op afstand te volgen maar de tentaminering gebeurt op de eigen instelling. Dit is voor het eerst dat instellingen in internationaal verband overeenkomen elkaars digitale onderwijs te erkennen en er studiepunten voor uit te keren.

Digitaal uitwisselingsprogramma

De MOOC is de laatste jaren een populaire onderwijskundige werkvorm geworden waar veel instellingen mee experimenteren. “De vraag is wel hoe je studenten zo ver krijgt om al die MOOCs ook te volgen en af te maken.”, zegt initiator Anka Mulder over de aanleiding van het project. “Je moet er natuurlijk ook iets tegenover zetten.” Ook voor Ernst ten Heuvelhof, directeur open en online educatie bij de TU Delft, was het beperkte gebruik van het aanbod een reden om energie te steken in het project. “Wat is het jammer dat al onze studenten niet overal punten kunnen krijgen voor die prachtige MOOCs, dachten wij.”

De nieuwe afspraken houden in dat studenten MOOCs kunnen volgen bij een andere instelling maar dat de tentaminering gebeurt op de thuisinstelling. “De juiste metafoor is denk ik die van een uitwisselingsprogramma. Studenten volgen daar vakken, al doen ze dat nu fysiek op hun eigen plek.”, aldus Ten Heuvelhof. “Het tentamen is ontwikkeld door de universiteit die de MOOC aanbiedt, maar studenten maken het tentamen bij hun thuisuniversiteit.” Dit is een geheel andere manier om naar internationalisering te kijken. “Bij een exchange programma zijn het studenten die rondreizen, hier is het het tentamen dat rondreist.”

De eerste (grote) stap zetten

Een internationaal project van deze omvang is uniek, en heeft een aanzienlijke omvang. De vraag is dan ook wie de eerste stap moet zetten. “We zijn op een gegeven moment in gesprek geraakt met een aantal universiteiten die ook bij het MOOC-platform aangesloten waren. Timo Kos en ik hebben een bijeenkomst gepland op het EdX congres en daar hebben we de verschillende partijen bij elkaar gebracht.” Legt Anka Mulder uit.

Na een aantal overleggen, waarvan de meeste op afstand, kwamen de partijen tot overeenkomst. Op dit moment zijn de twee universiteiten uit Australië, de Zwitserse universiteit en de TU Delft de enige deelnemers in het project, maar voor de volgende ronde zullen ook HKUST uit Hong Kong de Texaanse Rice University en de University of British Colombia aan gaan sluiten. Ook een aantal vakken dat gevolgd kan worden – nu nog maar twaalf – zal dan worden uitgebreid.

The devil is in the detail

De garantie dat het onderwijs van voldoende niveau is, is een sleutelkwestie bij de wederzijdse erkenning van studiepunten. Ernst ten Heuvelhof legt uit dat de verantwoordelijkheid voor de kwaliteitsborging van de vakken ligt bij de universiteiten die de MOOC aanbieden. “Een belangrijke eis die we stellen is dat de universiteit die een MOOC aanbiedt, die MOOC ook moet aanbieden aan zijn eigen studenten en dat er daar ook punten voor te krijgen zijn.”

Het afstemmen van de uitwisseling ging volgens Anka Mulder niet zonder slag of stoot. “Het omzetten van de studiepunten was eigenlijk nog een van de kleinste obstakels, dat blijft een soort valutamarkt.” Daar houdt het niet op, de grotere uitdagingen zitten in de details.” Het is nog een hele onderneming om bijvoorbeeld de tentaminering goed te organiseren, in acht nemende dat je in verschillende tijdszones werkt.”

Er zijn volgens Mulder veel praktische en juridische uitdagingen: “Maar dat moet niet de reden zijn om het niet te doen.” Het credo ‘al doende leert men’ moest in dit internationale verband dan ook in de praktijk gebracht worden. “Onze expert op dit gebied, Marinke Sussenbach, heeft veel hordes moeten nemen maar vanwege het heldere einddoel is dit uiteindelijk toch gelukt.”

Volgens Ten Heuvelhof zit de moeilijkheid hem ook in het meekrijgen van docenten in de online plannen. “Sommigen zien het als heel veel extra werk, en dat is het ook. Het is echt niet zo dat je MOOC’s doet om efficiënter te worden of de werkdruk te verlichten. Het komt er echt bovenop, maar ik ben er vanaf overtuigd dat het de kwaliteit ten goede kan komen.”

Blik vooruit

Vanaf vandaag kunnen studenten zich aanmelden voor de cursussen en de TU Delft verwacht veel  animo. “Op een voorlichting kort geleden voor een groep studenten staken ze uiteindelijk allemaal hun hand op toen we vroegen wie er geïnteresseerd was.”, zegt Ten Heuvelhof. Op de aanmeldingen is voor de werkbaarheid nu een maximum gezet. Mulder: “Het moet natuurlijk wel te behappen blijven voor onze docenten.”

In de toekomst hoopt Ten Heuvelhof met een uitbreiding van het aantal partners te komen tot 50 á 100 vakken die op deze manier met elkaar gedeeld gaan worden. Het belangrijkste is nu natuurlijk dat de studenten het initiatief gaan oppakken. “We zijn ontzettend benieuwd of er veel studenten van dit programma gebruik gaat maken. Dan gaat het misschien vliegen.”


«
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
ScienceGuide is bij wet verplicht je toestemming te vragen voor het gebruik van cookies.
Lees hier over ons cookiebeleid en klik op OK om akkoord te gaan
OK