Hoe verder met HO-zorgcontract?

Nieuws | de redactie
20 juli 2006 | Kees Sibbing is de man van Achmea die bij de onderhandelingen over een collectief ‘zorgcontract’ voor de hogescholen en studenten een grote rol speelde. Hij blikt deze zomer terug op deze doorbraak in de maatschappelijk middenveld rol van het hoger onderwijs.
“De arbeidsgerelateerde zorg speelde een belangrijke rol tijdens de onderhandelingen. Hogescholen hebben te maken met een aantal ontwikkelingen. Ik noem de snelle vergrijzing van het medewerkersbestand, de noodzaak om medewerkers langer actief te laten zijn en het terugdringen van verzuim. Ik geloof dat we op dit gebied tot een mooi resultaat kwamen. In elk geval kreeg ik veel positieve reacties van hogescholen.”



“Het heeft dus geen zin om iedereen hetzelfde kant-en-klaar pakket op te dringen. We regelen een aantal zaken op basisverzekeringsniveau, bijvoorbeeld fysiotherapie en kortdurende psychische hulp, maar daarboven komt een basispakket voor arbeidsgerelateerde zorg. Dit pakket kan door elke hogeschool worden uitgebreid. Naar eigen keuze worden ingevuld. Met drie hogescholen deden we al een pilot om te onderzoeken welke mogelijkheden we zoal kunnen aanbieden. Daarboven komt nog een laag met extra financiering waarmee instellingen specifieke zaken kunnen toevoegen zonder dat het ze geld kost. Als dit allemaal nog niet voldoende is kunnen hogescholen, maar dan wel tegen betaling, er nog van alles bovenop stapelen.”

“Het is logisch dat mensen, naarmate ze ouder worden, kwetsbaarder raken. Je ziet dat ze eigenlijk eerder willen stoppen met werken. Moe zijn. Het wel hebben gehad met veranderingen. Alleen: de noodzaak om langer door te werken neemt juist toe. Dat gaat dus fout. Achmea richtte, samen met het Isala ziekenhuis in Zwolle, een centrum voor zulke sessies op. Het begon als een soort reïntegratietraject voor mensen die een zware operatie hadden ondergaan. Die op een gegeven moment lichamelijk weer in orde waren, maar geestelijk een zware klap te verwerken kregen. Ze vertrouwden hun lichaam niet meer, werden voorzichtig, durfden dingen niet meer. We hebben, met ondersteuning van de Universiteit Groningen, een programma opgesteld om dat zelfvertrouwen te herstellen. De belastbaarheid te vergroten.”

“Iedereen heeft een bepaalde psychische belastbaarheid en heeft te maken met feitelijke belasting. Als het evenwicht tussen deze twee factoren zoek raakt, kom je in de gevarenzone. Ons centrum verzorgt trainingen die dit gevaar moeten zien te voorkomen. De trainingen worden zowel op individuele basis gegeven als voor specifieke beroepsgroepen, bijvoorbeeld huisartsen. Voor docenten gaan we nu ook, samen met de hogescholen, maatwerktrainingen verzorgen. Iedereen kan kosteloos aan een training deelnemen.”

“Veel mensen vallen uit omdat er op het thuisfront iets aan de hand is. In het onderwijs werken relatief veel vrouwen. En wat doe je als je kind opeens ziek is en opvang moeilijk te regelen? In dergelijke noodsituaties kunnen we nog diezelfde dag thuishulp bieden. Via de helpdesk krijgt iedere arbo-arts toegang tot bijvoorbeeld alle kennis en instrumenten op het gebied van verzuimbeheersing. Daarnaast benaderen en informeren wij arbo-artsen ook zelf actief. In welke mate ze gebruik gaan maken van alle voorzieningen, is natuurlijk aan hen. Het succes zal mede bepaald worden door de kwaliteit van de implementatie. We gaan over de arbeidsgerelateerde zorg periodieke managementinformatie verstrekken, waarbij we ook zullen aangeven welke arbo-artsen gebruik maken van welke diensten.”



Met dank aan de redactievan het branchejaarverslag HBO




«
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
ScienceGuide is bij wet verplicht je toestemming te vragen voor het gebruik van cookies.
Lees hier over ons cookiebeleid en klik op OK om akkoord te gaan
OK