ScienceGuide staat voor verdieping. Dit is het platform waar de actualiteit en achtergrond elkaar ontmoeten op een inhoudelijke en doordachte wijze. Onder het uitklapteken vind je dus een toelichting, geheugensteun of voetnoot die de redactie of de auteur toevoegt. Dit doen wij om ervoor te zorgen dat wij in onze artikelen grondig en gedetailleerd in kunnen gaan op belangrijke details, zonder de lezer kwijt te raken.
Milieuvriendelijk schuimglas
Nieuws |
de redactie
24 augustus 2006 | Sterk verontreinigd vliegas, dat bij de verbranding van huisvuil overblijft, kan op milieuvriendelijke wijze worden verwerkt tot schuimglas. Deze glassoort, die veel gasbelletjes bevat, kan in de vorm van grof granulaat dienen als ondergrond voor nieuwbouw. Arjen Steiner heeft aan de TU Eindhoven voor zijn promotie onderzocht hoe de vorming van schuimglas uit vliegas precies in zijn werk gaat.
Vliegas is sterk verontreinigd restproduct uit de verbranding van huisvuil. In het verleden werd dit vliegas als zwaar chemisch afval gedumpt, inclusief de giftige stoffen als zware metalen en zouten. Omdat dumping niet meer is toegestaan, vindt nu veel onderzoek plaats om de vliegas op een milieuvriendelijke manier te verwerken. Het maken van glas uit vliegas is een van de veelbelovende methodes. De eerste behandeling is ontgifting van de vliegas. Vervolgens moeten verschillende zouten uit de as worden gehaald, die zijn ontstaan tijdens de ontgifting. Via versmelting treedt verglazing op van de vliegas. Tot slot zal het glas door schuimvorming worden bewerkt tot schuimglas.
Het hele proces staat of valt echter bij een betrouwbare en kwalitatief goed productieproces van het glas uit vliegas. Het huisvuil varieert namelijk continu van samenstelling net als de inhoud van de willekeurige afvalbakken. Het productieproces moet op deze onvoorspelbare variaties goed zijn afgesteld. Door een gebrek aan fundamentele kennis over het mechanisme van schuimvorming was dat tot nu toe nog niet goed mogelijk. In zijn onderzoek heeft Arjen Steiner die fundamentele kennis opgedaan. Daarnaast heeft hij ook een model gemaakt waardoor een betrouwbare productie van schuimglas uit vliegas mogelijk wordt. Het bijzondere van dit model is dat hij de vorming van afzonderlijke schuimbellen verklaart door de chemische samenstelling van het vliegasmengsel en de chemische reacties die in het glas en in de bel plaatsvinden.
Het zal zeker nog even duren voordat de resultaten van Steiner leiden tot de eerste huizen die gebouwd worden op schuimglas uit huisvuil. “De kosten van het dumpen van de verontreinigde vliegas zijn rond de 150 euro per ton. Voor die prijs kunnen we nu nog geen schuimglas maken. Bovendien is het schuimglas dat nu al gebruikt wordt voor isolering en fundering afkomstig uit schoon gerecycled glas. Dat productieproces is nu nog veel goedkoper en betrouwbaarder dan schuimglas uit vliegas. Maar mochten in de toekomst de milieueisen strenger worden, en de technologie ontwikkeld zich door, dan is het zeker mogelijk.” Inmiddels hebben de eerste bedrijven al interesse getoond in de mogelijkheden van het speciale schuimglas. Steiner gaat zich in zijn nieuwe functie verder toeleggen op de ontwikkeling van concrete toepassingen.
