Moet één HO in Europa?

Op het Congres Europe the Big Absentee pleitte Bot voor een pragmatisch en effectief multilateralisme in Europa. Maar Ritzen zette in op een fundamentele stap vooruit op het terrein van kennis en hoger onderwijs. “Dit zou toch een echte pijler van de Unie moeten zijn. Deelname aan en kwaliteit van het hoger onderwijs zijn essentieel voor Europees burgerschap en voor de competitie om talent op wereldschaal, want dat overstijgt nu al nationale belangen en grenzen. Beide zijn kernpunten voor de Unie.

Maar kijk je nu naar hoger onderwijsbeleid, dan stel ik vast dat ‘Lissabon’ lippendienst krijgt en ‘Bologna’ niet door de Unie ontstond, maar door nationale ministers als groep. Het gevolg is dat uiteindelijk het hoger onderwijs nationaal beperkt blijft ingevuld.

Ook onze NVAO moet uiteindelijk als samenwerking van twee landen met twee soorten eindvalidering werken met twee nationale accreditatie- uitspraken. Hier zouden toch écht stappen vooruit moeten worden gezet in het post- Bologna tijdperk dat nu aanbreekt”.

Ben Bot ging hier direct tegenin. Hij wees erop dat met snelle groei van de EU het logisch is dat mensen meer gaan hechten aan wat ze koesteren. “Hoger onderwijs en kennis hoort daarbij. Daar moet je wel in samenwerken, maar het niet gaan opzetten als een collectief Europees geheel dat via Brusselse afspreken en regels tot stand gaat komen. De tijd is niet rijp voor een sprong naar voren”.

Bot haalde daarbij José Manuel Barroso aan die pleit voor een Europe of results in plaats van een nadruk op institutionele benaderingen. “De polls die ik als minister met grote regelmaat liet houden, bewijzen dat burgers op zo’n terrein geen Europese aanpak willen. Die is vaak mistig voor ze en dan zijn ze verrast over ingewikkelde afspraken die ineens als beleidslijn over hen heen komen”.