ScienceGuide staat voor verdieping. Dit is het platform waar de actualiteit en achtergrond elkaar ontmoeten op een inhoudelijke en doordachte wijze. Onder het uitklapteken vind je dus een toelichting, geheugensteun of voetnoot die de redactie of de auteur toevoegt. Dit doen wij om ervoor te zorgen dat wij in onze artikelen grondig en gedetailleerd in kunnen gaan op belangrijke details, zonder de lezer kwijt te raken.
Meer ontwerper dan uitvoerder
Nieuws |
de redactie
9 juli 2007 | "De hbo-master is alleen al daarom een boeiend fenomeen, omdat hij nog niet uitgekristalliseerd is. De variëteit is nog steeds groot en daarom ook is dit een ‘kwetsbaar’ onderwerp." HAN-bestuurder Ron Bormans presenteerde op de conferentie van de NVAO daarover dan ook enkele prikkelende gedachten. Zowel over de bedoeling, de kwaliteit als de bestaande aanpak van de masters: "Ook moet men de versmalling kritisch bezien die optreedt in verschillende van de commercieel gerichte mastersopleidingen in plaats van zo’n verbredende, verbindingen leggende opzet. Als zulke aanbieders niet oppassen kan daarmee een fiks kwaliteitsprobleem ontstaan."
‘Het niveau van de professionele master moet men bij voorkeur steeds in samenhang zien met het gekozen profiel ervan: wat voor type master wil men bieden en welk niveau is daarvoor normatief? Daarom is de vraag relevant waaraan men de master wil gaan ijken: aan wat het wo als masters ontwikkelde of (ook) aan de bachelor in het hbo waar de master een vervolg op wil zijn.
Voor het hbo-aanbod speelt hier een wezenlijke factor een rol mee: de hbo-bachelor heeft een sterke, eigen positie en civiel effect. Dat is binnen het wo veel minder het geval. De hogescholen doen er goed aan hier een beetje zuinig op te zijn en zouden door de opzet van masters niet de eigen bacheloropleidingen moeten gaan ‘reduceren’ als zelfstandig eindonderwijs.
De master moet daarom de bachelor royaal ‘overtreffen’ in breedte en diepgang. De verdieping moet met name zitten in een grote zelfstandigheid die ontwikkeld wordt in het analyseren, leren en optreden in leidinggevende posities in de betrokken professies. In de masters bij de kunstopleidingen vertaalt zich dit bijvoorbeeld in de relatie tot het zelfstandig tot stand brengen van artistieke optredens of producties.
De master doet in deze zin een sterk appèl op de ontwikkeling van metavaardigheden van de student. Daarmee hangt ook een onderzoekende attitude samen en langs deze weg is het doen van onderzoek zeer wel verbonden aan de mastersopleidingen in het hbo.
Deze zouden dan ook alleen dan moeten ontstaan als er een ‘kwalitatieve breuk’ bestaat tussen de niveaus van de bachelor en de master. Je wordt als master meer ‘ontwerper’ dan ‘uitvoerder’ van processen en ontwikkelingen in het werkveld, in professionele omgevingen. De rol en verantwoordelijkheid van een hbo- master gegradueerde zal dus echt anders moeten zijn en de complexiteit van de omgeving waarin deze functioneert dus groter.
Het gaat daarbij niet om een mastersopleiding als een optelsom van verschillende disciplinaire elementen. Het zal moeten gaan om de verbindingen daartussen. Tegen deze achtergrond is een aarzeling gewettigd tegenover de behoefte die zou bestaan aan ‘doorstroom masters’ als ontwikkeling in het hbo-aanbod.
Ook moet men de versmalling kritisch bezien die optreedt in verschillende van de commercieel gerichte mastersopleidingen in plaats van zo’n verbredende, verbindingen leggende opzet. Als zulke aanbieders niet oppassen kan daarmee een fiks kwaliteitsprobleem ontstaan.’
