Universitaire top tweede garnituur?

Amandus Lundqvist (Eindhoven) was directeur van IBM Nederland, Herman Bruggink (Nyenrode) bestuursvoorzitter van Elsevier NV, Hans van Luijk (Delft) heeft jaren in de top van Shell gewerkt, Dijkhuizen (Wageningen) bekleedde hoge posities bij Nutreco, De Wijkerslooth (Radboud) was bij Unilever als directeur van Royco de man achter het succes van Cup- a-Soup.

Het is waar, niet élke universitaire praeses komt uit de top van het internationale bedrijfsleven. Sommigen hebben bijvoorbeeld een rijke achtergrond in toonaangevende functies in politiek en bestuur: Oosterwijk (Erasmus) was de hoogste ambtenaar, secretaris-generaal, op het departement van Economische Zaken, Van Rooy (Utrecht) export-bewindsvrouwe op datzelfde ministerie, Ritzen (Maastricht) vice-president van de Wereldbank en Smit (VU) de havenwethouder van Rotterdam.

En dan zijn er nog hoogleraren die tot het ambt van collegevoorzitter geroepen worden. Dat overkwam Paul van der Heijden (Leiden), Simon Kuijpers (Groningen) en Karel van der Toorn (UvA). Voor hen lijkt Plasterk wel genegen tot het toekennen van hogere salarissen, zo zei hij in een bijeenkomst met raden van toezicht: “Voor hoogleraren geldt precies hetzelfde. Daar wil je ook de beste mensen voor krijgen, maar die verdienen niet meer dan honderdduizend euro. Daar hoor ik jullie niet over.”

Ontbreekt het dan volstrekt aan lokale bestuurders in de leiding van het wetenschappelijk onderwijs? Nee. Voordat Flierman (UTwente) vele jaren collegelid werd in Maastricht, was hij gemeentesecretaris in Arnhem. Bovens (OU) was jarenlang wethouder van diezelfde stad voordat hij vice-voorzitter en later voorzitter van zijn instelling en kroonlid van de SER werd en de Tilburgse voorzitter Van Oorschot was voorheen burgemeester van Delft.