Universiteitspresident Californië weg

Op dat nieuws volgde een serie verhoren, waarin Dynes niet werdgespaard. De president hield het er echter op dat zijn handelen”for the good of the institution” was. Na de verhoren bleef Dynesnog een tijd aan, totdat niet meer viel te ontkennen dat er geendraagvlak meer was voor zijn voorzitterschap. De reactie vanstudentbestuurder Benjamin Allen heeft een, voor ons in Nederland,bekende toon:  “It has been a damaging chapter in theuniversity’s history and it affected the university’s credibilityin Sacramento [de politieke hoofdstad van destaat Californië]”.

Een andere lokale krant, de East Bay Express, wijdt eenthema-bijlage aan de financiële problemen van studenten. De krantheeft gegevens opgedoken over de ontwikkeling van studiekosten enstudieschuld en komt tot de conclusie: “As financial aid fails tocounter rising costs, students struggle to get by”. Op UC Berkeleyzijn de studiekosten in vijf jaar, tussen collegejaar 2000-2001 en2006-2007, gestegen van $12.763 naar $20.874: een toename van 64%.Vergeleken met private instellingen in Californië zoals Saint Mary($27.225 naar $31.440) en Stanford ($32.746 naar $43.786) is dateen enorme toename: bijna dubbel zo groot. Oftewel: UC Berkeley,eens het betaalbare alternatief, is bezig aan een bliksemsnelleinhaalrace.

De tweede helft van het artikel gaat over studieschuld. Die neemtook toe (met 24% van gemiddeld $6.221 naar $7.690), maar veelminder sterk dan de studiekosten. De verklaring daarvan ligt,volgens de krant, in het feit dat studenten meer en meer gaanwerken naast hun studie: “During the past academic year,the average student took in 37% percent moreincome than in 2000- 01 and worked more hours per week“.Vooral de middenklasse heeft het zwaar. De, ietwat gechargeerde,situatie is de volgende: zij missen de financiële steun, van staaten universiteit, die de lagere klassen toekomt, en zwemmen niet inhet geld zoals de échte rijkelui. Een andere groep die tussen walen schip dreigt te vallen zijn de internationale studenten (ik!).Zij moeten immers veel collegegeld betalen en mogen met hunverblijfsstatus niet werken in Amerika.

De auteurs van het artikel sluiten af met een verslag van de’creatieve oplossingen’ die studenten bedenken om hun studie tekunnen betalen: één student ging bij het leger om $50.000studiefinanciering te ontvangen van de Amerikaanse overheid; tweestudenten startten een verhuisbedrijfje waarin ze 60 uur werkennaast hun studie; en, het meest tragische geval: tweePhD-studenten, een getrouwd stel, zegden hun baan op om vanfinancial aid (lager collegegeld) en welfare tekunnen leven.

De extremen daar gelaten (het blijft Amerika), doet desituatie hier verdacht veel denken aan Nederland. Kortom, weinignieuws onder de Californische zon.

Jonathan Mijs (jonathan.mijs@gmail.com)