Alumni in marmer
Het studiejaar start de 27e en, terwijl de campus langzaam volstroomt met studenten, verken ik alvast het terrein. UC Berkeley is gelegen in het stadje Berkeley, dat om de universiteit heen lijkt te zijn gebouwd. De universiteitsgebouwen, soms ver uiteen gelegen, zijn gelegen in een enorm gebied dat verschillende paden kent voor de auto, bus, fiets en voetganger. Het verbindingspunt met de rest van de stad is het groen: op grote delen van het universiteitsterein ligt gras en staan reusachtig grote, oude bomen.
De campus is 178 acres groot (72 hectare), huisvest ongeveer 6.000 studenten, heeft een American Footballstadion, een baseball park, tientallen tennisbanen,meerdere zwembaden, cafés, winkels en in totaal 18 verschillendebibliotheken.
Als eerste ging ik op zoek naar de studentenvakbond. Berkeley,immers, heeft een roerig verleden wat het studentenactivismebetreft en wordt beschouwd als één van de meest linkse plekken vanAmerika ( liberal , noemen ze dat hier). Ik vond deStudent Union al snel, gelegen aan de SproulPlaza (vernoemd naar de 11e universiteitsvoorzitter, onderwiens bewind de universiteit in omvang verdubbelde). De plek wordtdoor de universiteit als volgt beschreven: “As you walk toclass through Sproul Plaza you’re passing through an iconic centerof student activism, where young people spoke out against a warthey didn’t believe in or rebelled against a society they didn’tfit into.” Mooie woorden, niet? Zelf was ik eerlijk gezegdenigszins teleurgesteld toen ik er achter kwam dat de Student Unionin feite een kledingzaak is en dat er van studentenactivisme geenspoor is te bekennen.
Wat verder opviel tijdens mijn verkenningstocht waren de veleverwijzingen naar donateurs: met name Berkeley-alumni lijken ergvrijgevig te zijn. Los van de naamgeving van gebouwen, werd ik daarconstant aan herinnerd door de vele bordjes en plakkaten opbankjes, beelden en gebouwen: ‘this fountain is a gift of the classof ’78’, etc. Het meest opvallende was wel de imposante, in steengebeitelde lijst van ‘Builders of Berkeley’, geplaatst vóór hethoofdgebouw van de universiteitsbilbiotheek (zie foto).
Toegegeven: ze doen er ook wel het nodige voor. Deevenementencalender staat vol met activiteiten voor alumni,variërend van rondleidingen en filmavonden tot een ontmoeting metde chancellor (de voorzitter van het CvB). Maar dat islang niet alles. Er is een speciaal tijdschrift voor alumni,natuurlijk worden er fund raisers gehouden, diners e.d.,en er is zelfs een alumnihuis op de campus, waar alumni kunnenverblijven. Daar kunnen Nederlandse universiteiten, zacht gezegd,nog het één en ander van leren.
Jonathan Mijs (jonathan.mijs@gmail.com)
