Cito-toets nuttig, maar geen panacee (1)

Ook is hij van mening dat er niet één superieure toetsvorm bestaat en dat een goed toetsprogramma dus verschillende methoden bevatten die alle op het juiste moment en voor het juiste doel zijn gebruikt. Over de betrouwbaarheid van toetsen zegt hij: ‘Betrouwbaarheid is niet zozeer een gevolg van objectiviteit als wel van steekproefneming. Een groot aantal subjectieve oordelen zijn in principe betrouwbaarder dan een enkele objectieve meting.’

Over de wijze waarop de Cito-toets wordt benut en gepercipieerd is hij daarom kritisch, want zij ‘is een eenmalige meting die slechts aangeeft of een kind geschikt is voor een bepaald niveau of niet. Het toetsmoment is in feite tegelijk beslismoment, het is bedoeld als de ene superieure toets die alle aspecten van een kinds competentie zou moeten bepalen. Er wordt uitgegaan van één zogenaamde objectieve toetsvorm. Het is een momentopname met dus slechte steekproefkwaliteiten ten aanzien van de tijdsperiode, niettemin zal de betrouwbaarheid hoog ingeschat worden.’