Salaris WO-top niet transparant

Hij vernam dat de bestuurders voor zichzelf een aparte regeling door de Hay Group zouden laten opstellen. Deze is er in 2000 ook gekomen. “Die slag is toen verloren”, zegt Pouwels. “En daar zien we nu de gevolgen van.” Pouwels wijst op het verschil tussen het voorzitterssalaris én het hoogste salaris in het UFO-systeem (schaal 18, goed voor 104.000 euro). “Dat verschil laat zich niet verklaren uit de zwaarte van de functie. Doet een voorzitter echt zo veel meer dan een hoogleraar? Het is niet in de geest van Hay dat er zulke verschillen bestaan.”

Pouwels hekelt in het Nijmeegse universitaire Vox magazine  het gebrek aan openheid, dat rondom die aparte bestuurdersregeling ontstond. “We hebben er nooit in de openbaarheid over kunnen spreken. UFO is ook gemaakt vanwege de transparantie van het systeem, maar rond die aparte regeling van bestuurders ontbreekt juist elke transparantie.” Als verklaring kreeg Pouwels daarover van de Nijmeegse collegevoorzitter De Wijkerslooth te horen dat zijn salaris, ten opzichte van topdogs elders, nog redelijk aan de maat was. “We hebben in de OR nog een vraag gesteld, maar het leek niet passend om er verder op in te gaan. Toen lieten we het passeren, ook de vakbonden lieten het erbij. Misschien dat alle openbaarheid nu helpt om het loonsysteem alsnog recht te breien.”

Peter Langerak van de Hay Group wijst er op dat het de Raden van Toezicht zijn die als opdrachtgever moeten beslissen over de transparantie van de regeling voor de salarissen van topbestuurders in het wo. “Het zou goed zijn als die regeling, bijvoorbeeld via de website van de VSNU, gewoon openbaar wordt.” Hij vermeldt in dat verband de HBO-raad. Deze heeft onlangs via zijn website de recent vernieuwde Hay- regeling voor hogeschoolbestuurders wereldkundig gemaakt. “Vraag de leden van jullie Stichtingsbestuur maar eens of zij de nieuwe afspraken openbaar willen gaan maken,”  raadt hij aan.

Langerak waarschuwt er in deze hele discussie wel voor om universitaire salarissen als exorbitant te betitelen. Als uitgangspunt van de bestuurdersregeling voor universiteiten geldt dat deze instellingen in vergelijking tot andere instellingen in de semipublieke sfeer een relatief laag salaris uitkeren. Dat de bestuurders er in vergelijking met hoogleraren steeds beter uit springen, heeft met de ‘marktwerking’ van de salarissen te maken.
Als vuistregel geldt dat bij universiteiten de schalen tot en met 12 in het gemiddelde van de markt liggen, vanaf schaal 13 wordt het gat steeds groter. En hoe hoger de schaal, hoe hoger de trek naar boven om nog enigszins met die markt in de pas te blijven lopen. “Dat is een van de verklaringen dat het bestuurderssalaris sterker stijgt dan het hoogleraarsalaris”, zegt Langerak.

De salarislijstjes, zoals van het Onderwijsblad, waarmee de discussie vaak opgepookt wordt beziet Langerak kritisch. “Ik hoop dat ze de werkelijke salarissen weerspiegelen, maar ik vraag het me af. Wat stellen die bedragen nu precies voor?” De een maakt aparte afspraken over een aanvulling op het salaris, de ander niet. De een telt het erbij op, de ander niet.”