Bijna een discussie over Taiwan

Nieuws | de redactie
7 maart 2008 | “Hoort Taiwan nou eigenlijk bij China, of is het een soevereine staat?” vraagt een klasgenoot aan mijn leraar. Ik was enigszins weggezakt na twee uur lang Chinese teksten te hebben moeten lezen, maar door interesse geprikkeld was ik weer springlevend. Het bleef even stil. Het meisje dat de vraag had gesteld wachtte rustig op een antwoord maar de rest van de klas begon een beetje ongemakkelijk om zich heen te kijken.

Met dezelfde vraag in gedachten; kan je een dergelijke vraag wel stellen in China? De Taiwan kwestie ligt erg gevoelig en wordt publiekelijk niet ter discussie gesteld.

Mijn leraar denkt even na, pakt zijn aanwijsstok, loopt naar een grote kaart van China en wijst naar Taiwan: “kijk! Daar loopt de grens van China, en Taiwan valt er binnen. Natuurlijk hoort Taiwan bij China!”. Een zucht van opluchting gaat door de klas, maar aangezien het antwoord zeer onbevredigend was wordt de vraag nog een keer herhaald. Mijn arme leraar doet een poging het uit te leggen. “Op Taiwan spreken ze Chinees dus het is echt hetzelfde land”. “Maar” antwoordt een Pool, “in Colombia spreken ze Spaans, maar toch hoort het niet bij Spanje”. “Natuurlijk niet, maar dat is een ander land met een andere geschiedenis. Taiwan wordt al eeuwen bevolkt door Chinezen” verdedigt mijn leraar zich.

Er hoeft volgens mijn docent verder niet over te worden gediscussieerd. Zou mijn leraar echt vinden dat de status van Taiwan zo onproblematisch is of is hij verplicht deze mening te verdedigen? Ik moet terugdenken aan het contract dat ik ondertekende toen ik leraar Engels werd waarin ik verklaarde niets te vertellen over oorlog of religie. Zou mijn leraar ook een dergelijk contract hebben ondertekend waarin hij verklaarde de staatsmening over Taiwan te doceren?

Het was niet mogelijk om echt een discussie te hebben over de Taiwan kwestie. Mijn leraar vertelde hoe het in elkaar zit, en andere opvattingen zijn de verkeerde opvattingen. Ik vraag me af hoe universiteiten kunnen functioneren als dergelijke vragen niet zijn te stellen. De Chinese staat ziet het hoger onderwijs als een belangrijke motor voor ontwikkeling en innovatie van China. Hoe kan het hoger onderwijs hier aan bijdragen als studenten niet mogen discussiëren over vernieuwende denkbeelden?

“Koen, wanneer ben je van plan te gaan trouwen?” Vraagt mijn docent. “Eh, over vijf of tien jaar” antwoord ik onnozel. Mijn leraar is geschokt over het gegeven dat ik pas 30 of 35 jaar zal zijn wanneer ik ga trouwen en een heftige discussie barst los. Dat dan weer wel.

Koen Verberne studeert Chinees en doceert Engels in Beijing. Hij houdt voor ScienceGuide zijn belevenissen en observaties over het HO en de maatschappelijke omgeving daarvan in china bij.


«
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
ScienceGuide is bij wet verplicht je toestemming te vragen voor het gebruik van cookies.
Lees hier over ons cookiebeleid en klik op OK om akkoord te gaan
OK