Zoektocht naar gegevens

Mijn zoektocht naar gegevens begon met een ‘fieldtrip’ naar de kust. Eén van de belangrijkste (en leukste) dingen die je moet doen in een vreemde omgeving, is gaan kijken waar je het eigenlijk over hebt. Zodoende ging ik, met de projectleider van het zeedijkenproject en twee collega’s, drie dagen naar de kustprovincies Nam Dinh en Hai Phong. Voor deze provincies zet ik een case study op om mijn aanpak – een economische benadering van de sterkte van zeedijken – te laten zien. Ter plaatse werden we ontvangen en begeleid door mensen van het provinciale ‘dike department’. Zij lieten ons de dijken zien waarvoor ze verantwoordelijk zijn. Echter waren de dijkcommissarissen niet verantwoordelijk voor het achterland dat deze dijken beschermen. Vragen hierover werden dan ook niet beantwoord en hierdoor kon ik daarover maar weinig te weten komen.

Na terugkomst van het bezoek aan de kust bleef ik proberen de juiste gegevens boven water te krijgen. Dagelijks liep ik even binnen bij de projectleider met een aantal vragen. Vaak werden dan ad-hoc de verantwoordelijken gebeld en werd er snel een antwoord op papier geschreven. Goede strategie, maar dat betekent dat je er zelf altijd achteraan moet zitten. Daarnaast was het antwoord af en toe dubieus. Soms lag dat eraan omdat mijn vraag onduidelijk was en soms omdat deze vraag niet relevant werd gevonden. Toch bood elk antwoord weer een aankopingspunt om op door te vragen. Dan volgde er vaak meteen weer een belletje naar dezelfde verantwoordelijke.

Inmiddels heb ik een mooie stapel rapporten en papieren vergaard. Mijn favoriete papiertje bevat drie schetsen van dijken met de kosten ernaast geschreven. Het is een speciaal voor mij geschetste grafische vertaling van acht pagina’s tekst. Goed genoeg voor een eerste berekening. Als ik de uitkomst straks aan de projectleider laat zien krijg ik vast te horen dat de exacte gegevens wel bekend zijn en hoef ik ze alleen nog maar te achterhalen. Waarschijnlijk verwonder ik me er dan nog steeds over deze werkwijze, want hoewel ik al gewend ben aan het eten van hond en andere Vietnameze specialiteiten, blijkt het vakkundig verkrijgen van gegevens toch een grotere cultuurschok!

Marten Hillen

Van februari tot mei 2008 werkt TU Delft student Marten Hillen als stagair in Hanoi op de Water Resources University. Daar werkt hij aan een project betreffende de zeekeringen van de Vietnameze kust. Gedurende deze periode doet hij verslag van zijn werk en bevindingen op ScienceGuide.