ScienceGuide staat voor verdieping. Dit is het platform waar de actualiteit en achtergrond elkaar ontmoeten op een inhoudelijke en doordachte wijze. Onder het uitklapteken vind je dus een toelichting, geheugensteun of voetnoot die de redactie of de auteur toevoegt. Dit doen wij om ervoor te zorgen dat wij in onze artikelen grondig en gedetailleerd in kunnen gaan op belangrijke details, zonder de lezer kwijt te raken.
Een Triumviraat van de 21e eeuw
Nieuws |
de redactie
14 april 2008 | Ik was begin van de week nog in Rome en het was er al 20 graden. Ik had bijna spontaan de naam van Benedictus XVI genoemd ls mogelijke president van Europa. Los van zijn huidige positie -staatshoofd binnen de EU, maar daar geen lid van, geloof ik- is hij genoemd naar de Heilige Benedictus die door de kerk is uitgeroepen tot één van de drie beschermheiligen van Europa, naast de H. Edith Stein en de H. Catharina van Siena. Twee vrouwen en één man dus. Maar ik realiseer mij dat een zo uitgesproken geloof ook een nadeel kan zijn voor de gewenste fuctie, dus ik trek de naam bij deze weer terug.
De gedachte om meer een ‘boegbeeld’ dan een staatsman of -vrouw te kiezen heeft zeker iets aantrekkelijks. Realiseer je dan wel dat betrokkene een meer ceremoniële taak krijgt, iets zoals een constitutioneel monarch in een parlementaire democratie. Voordat ik namen noem, hierbij wat criteria:
– Iemand die wijsheid bezit én uitstraalt,d dus iemand met enige diepgang en eruditie – Iemand met een bewezen enorme passie voor Europa – Iemand met bindend vermogen en representatieve eigenschappen, die zich gemakkelijk in alle lagen der bevolking beweegt
In Nederlandse begrippen dus een kruising tussen Harry Mulisch, René van der Linden en Beatrix. Maar ik zou niet voor een Nederlander gaan. Die wordt immers in eigen land toch niet gesteund, wie het ook is. Om terug te keren tot mijn allereerste suggestie – die ook nog op een oude Romeinse bestuursvorm stoelt – : ik zou bij bovengenoemd profiel kiezen voor een Triumviraat (m/v) met een zittingstermijn van drie jaar, waarbij jaarlijks één lid wisselt. Daardoor ontstaat vanzelf een roulerend voorzitterschap, zoals me al kent in Zwitserland.
Leden dienen uit verschillende landen te afkomstig te zijn. Men sluit aan bij oude tradities van de Europese overlegcultuur, die ook nu nog vaak zichtbaar is in de topstructuren van verenigingen, bedrijven en stichtingen, of je nu in Spanje of Finland kijkt. We hadden bijvoorbeeld tot 2002 ook een Europese trojka voor buitenlands beleid: fungerend voorzitter, oud voorzitter en inkomend voorzitter van de raad van ministers van buitenlandse zaken.
Deze structuur werkt dus alleen als het presidentschap niet-politiek van aard is. Is dat het wel, dan ben ik voorstander van de ‘staatsman-doctrine’. Een laatste voordeel van mijn suggestie is nog dit: er kunnen veel meer namen in discussie komen!
Theo Bovens voorzitter CvB van de OU en kroonlid van de SER
