ScienceGuide staat voor verdieping. Dit is het platform waar de actualiteit en achtergrond elkaar ontmoeten op een inhoudelijke en doordachte wijze. Onder het uitklapteken vind je dus een toelichting, geheugensteun of voetnoot die de redactie of de auteur toevoegt. Dit doen wij om ervoor te zorgen dat wij in onze artikelen grondig en gedetailleerd in kunnen gaan op belangrijke details, zonder de lezer kwijt te raken.
Eerste C02-afvang op Maasvlakte
Nieuws |
de redactie
1 april 2008 | Fossiele brandstoffen zullen nog tientallen jaren een grote rol (moeten) blijven spelen en dus is het van belang te onderzoeken hoe deze het schoonst kunnen worden ingezet. De afvang en opslag van CO2 (CCS) wordt internationaal gezien als het meest belovend, als een overgangstechniek op weg naar duurzamer elektriciteitsproductie. De eerste Nederlandse pilot plant voor CO2-afvang wordt deze week officieel geopend.
3 april organiseren EnergieTransitie en CATO op de Maasvlakte het internationale congres over afvang en opslag van CO2 in Nederland. De pilot plant voor CO2-afvang bij de kolencentrale van E.ON op de Maasvlakte wordt daarbij in werking gesteld, een Nederlandse primeur en uitzonderlijk in Europa. Het is een project van TNO en CATO in samenwerking met E.ON.
Oud-premier Lubbers, die op de conferentie een van de sprekers is, vertelde in december al aan ScienceGuide, dat Rotterdam op dit terrein vergaande, ook internationale ambities aan het ontwikkelen is. ” Dan is het zaak van de nood een deugd te maken. En dus gingen we als EDBR (Economic Development Board Rotterdam) kijken hoe je een ‘klimaatvriendelijke’ haven kunt realiseren bij de uitbreiding. Rotterdam zal nooit meer de grootste haven worden, maar wel de meest moderne: een CO2- arme.
Je koppelde dus energie- intensieve, CO 2- problematische expansie in Rotterdam aan nieuwe inzet van de uitstoot in andere economische kernsectoren. Dat was in Rotterdam zo ineens mogelijk geworden. Het RCI richt zich daarbij op drie elementen: ten eerste is er een begin met de CO2 opslag en inzet via de kassen. Vervolgens is het zaak de restwarmte uit de grote chemische en andere sectoren om te zetten in energie die je benut om de CO2- uitstoot af te vangen. Dat is niet zomaar gedaan, daar spelen technologisch nog allerlei problemen.
Ten derde speelt het feit dat er in Rotterdam en in ons land in het algemeen een enorme ervaring en bezit aan transportinfrastructuur is. We willen als Nederland ook nog de gasrotonde van Europa worden vanuit die basisstructuur. Die leidingen zijn ook in te zetten voor de omgekeerde route: om het afgevangen CO2 te transporteren naar bijvoorbeeld de nu leeg vallende kleine aardgasvelden.
Je zou Nederland een soort tweerichtingsrotonde voor Europa kunnen maken: voor gasdistributie en voor de geleiding van dat CO 2 naar de plekken die dat veilig kunnen opvangen. In de kern is dat de richting. Je kunt hier dus én CO2-reductie realiseren door nieuwe productieprocessen én de aanpassing van de samenleving en economie aan de klimaateffecten realiseren die de komende decennia toch nodig zal blijken, ondanks de verbeteringen die we gaan aanbrengen. Dat eerste noemen mitigation en het tweede noemen adaptation. Het Rotterdam Climate Initiative richt zich daarbij op dat eerste aspect, echter Rotterdam zal zich ook profileren bij adaptation.”
