Invloedrijke PvdA-senator naar NVAO

Meurs is bijzonder hoogleraar management en organisatie in de zorg aan de Erasmus Universiteit, alsmede directeur van het door haar opgerichte Erasmus Centrum voor management development in de zorg (ErasmusCMDz). Sinds 2007 is zij tevens bestuursvoorzitter van ZonMw, de organisatie voor gezondheidsonderzoek en zorginnovatie. Daar volgde zij haar partijgenote Guusje ter Horst op, die minister was geworden in het vierde kabinet-Balkenende.

Meurs geldt als een van de machtigste mensen in de gezondheidszorg -zij stond al eens op 9 in een top 100 van ‘machtige medici’- en dat dankt zij onder meer aan haar boek over ‘health care governance’, dat ook wel het blauw bijbeltje heet in die branche. Ook is zij sinds 2003 lid van de Raad van Toezicht van het Academisch Ziekenhuis in Maastricht en bestuurlijk actief bij andere belangrijke organisaties als De Baak en het Rathenau Instituut. 

Als lid van de WRR was prof. Meurs op de valreep van haar functioneren nog onderdeel van een aanzienlijke controverse. Zij was verantwoordelijk voor het rapport over de identiteit en identificatie met Nederland. In dat verband had zij verschillende gesprekken gehad en ook belegd met prinses Máxima. Deze nam daarop de uitnodiging aan om onder meer daarover te spreken bij de presentatie van het rapport. De felle discussie die die uitspraken ontlokten was duidelijk niet voorzien door de WRR en de regering en riep -onbedoeld- vragen op over de rol van de prinses in het politiek en maatschappelijk discours.

Tevens kreeg het rapport zelf aanzienlijke kritiek op het inhoudelijke gehalte. De Groningse historicus prof. Ankersmit schreef bijvoorbeeld over de “onbewezen claims, contra-intuïtieve obiter dicta en politiek-correcte vroomheden, zoals de wenselijkheid van de dubbele nationaliteit. Voeg daarbij de talloze herhalingen, de sloppy argumentatie, de slechte empirische onderbouwing en de uitzonderlijke breedsprakigheid – en je kunt niet anders dan concluderen dat dit rapport een gemiste kans is. Wij moeten hier niet de situatie krijgen dat de politieke privé-opvattingen van enkele dames en heren in de WRR het aureool van wetenschappelijkheid verkrijgen. Dat komt die opvattingen ten enenmale niet toe.”