ScienceGuide staat voor verdieping. Dit is het platform waar de actualiteit en achtergrond elkaar ontmoeten op een inhoudelijke en doordachte wijze. Onder het uitklapteken vind je dus een toelichting, geheugensteun of voetnoot die de redactie of de auteur toevoegt. Dit doen wij om ervoor te zorgen dat wij in onze artikelen grondig en gedetailleerd in kunnen gaan op belangrijke details, zonder de lezer kwijt te raken.
PVV daagt Plasterk ten principale uit
Nieuws |
de redactie
11 april 2008 | De PVV acht de Echo Awards voor allochtoon talent in het hoger onderwijs een vorm van discriminatie. Kamerlid Bosma vraagt minister Plasterk over de uitreiking van deze prijzen onder meer: "Deelt u de mening dat er sprake is van discriminatie als alleen allochtonen naar Californië mogen?" Hij wil ook weten of de minister ook prijzen zou willen uitreiken "waarvoor alleen autochtonen in aanmerking komen."
Meer ten principale werpt de PVV de vraag op hoe de uitreiking van dit soort aanmoedigingspremies en de aanwezigheid van de miister van OCW “zich verhoudt tot artikel 1 van de Grondwet die toch door het kabinet wordt gezien als een fundament van onze beschaving en die discriminatie uitsluit.”
Een idee van de feitelijke werking van deze Awards geeft Ouafâ Mhaoui, een vierdejaarsstudente aan de lerarenopleiding Engels van Fontys. Zij heeft de prijs ‘Teaching for Excellence’ gewonnen bij de uitreiking van de ECHO Awards. ‘Ik had een goed voorgevoel, maar ondanks dat was ik heel zenuwachtig. Op 15 maart moest ik me in vijf minuten voor de jury presenteren. Niet zomaar een jury, maar acht hooggeleerden!’ vertelt ze op fontysonline. ‘Dat was moeilijk. Vijf minuten is zo kort, wat kun je zeggen?
Daarna stelden ze nog een kwartier lang vragen over de betekenis van allochtonen voor de kenniseconomie, de meerwaarde van de Echo Award en waarom ik de prijs, een summer school in Amerika, zou moeten winnen. Om eerlijk te zijn, vond ik het mijn beste presentatie ooit. Maar de jury liet helemaal niets los. Ze zeiden alleen: Okay, dat was het. Daarna moest ik dus tot eergisteren wachten op de uitslag.’
Als je Ouafâ hoort praten, lijkt ze geen ‘allochtoon’, vertelt fontysonline. Doordat ze pas drie maanden oud was toen haar familie naar Nederland verhuisde, spreekt ze met een Limburgs accent. Toch bepaalt haar afkomst nog altijd voor een groot deel wie ze is. ‘Elke dag als ik naar huis ga, is het alsof ik het vliegtuig naar Marokko pak. Mijn moeder spreekt geen Nederlands en ook al doen mijn broer en vader dat wel, met elkaar spreken we alleen Marokkaans en Berbers. We gaan ook elke zomer zes weken terug naar Marokko om alle familie op te zoeken.’
Volgens Ouafâ is scholing in de Marokkaanse cultuur lang niet zo vanzelfsprekend als hier, zeker niet voor een vrouw. ‘Heel veel allochtonen verlaten voortijdig school. Dat heeft voor een deel te maken met cultuur, maar ook met geld. Marokkaanse gezinnen zijn vaak heel groot. Er is niet genoeg geld om iedereen te laten studeren.’
Het volledige interview met Ouafa, waarin zij onder meer vertelt over haar plannen bij het volgen van een vervolgstudiie aan de University of California en de wijze waarop zij deze will benutten vor haar werk in het Nederlandse onderwijs, leest u op de pagina Diversiteit van ScienceGuide.
