‘Zelfrijzend bakmeel’

“Die brief van Plasterk over de benaming van hogescholen als Universities of Applied Sciences werd in de Algemene Vergadering van de HBO- raad niet behandeld. Hij zat bij de hamerstukken of de stukken ter kennisname, ik wist niet wat ik zag. Ik dacht dat we champagne zouden laten aanrukken. Als je 10 jaar vecht voor erkenning van de hogescholen op de kennismarkt in heel de wereld, dan vier je zoiets toch?

In de vergadering heb ik het woord even gevraagd en dit heugelijke feit gememoreerd: “Dit is een historische gebeurtenis!” Maar je zag dat men het zag als iets onder ‘lopende zaken’. De vaak nogal defensieve houding van het HBO was daar ook in voelbaar. Het heeft de notulen niet eens gehaald, shame.”

Nadat de Raad van Toezicht dit citaat al memoreerde in de toespraak om Verbraak te huldigen, kon Terpstra moeilijk anders dan elegant zwichten. En dat deed hij con amore: “Bij deze is dit gecorrigeerd, Norbert. We hebben grote stappen gezet, dat wil ik hier gezegd hebben.”

Over Verbraaks sardonische kijk op veel dat in ‘het Haagse’ rond het HO-beleid en –debat bon ton is, werden fraaie staaltjes aangehaald. Zo placht de Fontys-voorzitter uitspraken en initiatieven van bewindslieden, waardoor veel fuzz op onwezenlijke HO-aspecten nodig werd, te vergelijken met ‘zelfrijzend bakmeel’. Hij erkende trouwens wel dat die metafoor niet van hemzelf kwam, maar van een kenner van deze materie, CDA-financieel specialist Frans de Nerée.

Als huisdichter had Verbraak ook een zekere faam. Na allerlei schimpscheuten van prof. Arnold Heertje –die Verbraak zelfs een crimineel durfde te noemen- klonk een van zijn sinterklaasgedichten als volgt:

‘Alle weer komt van de Heer,
maar elk zeertje komt van Heertje’