Medialandschap HO in beroering

niet alleen bij Pedagogiek studenten en medewerkers, maar ook bij de gehele facultaire gemeenschap en de instellingen waarmee door Pedagogiek wordt samengewerkt. Dat Mare een dergelijk gevoelig onderwerp meent te kunnen kiezen om grappen over te maken keuren wij ten sterkste af. Wij zullen dan ook nadere stappen richting Mare ondernemen.” Een dag na het artikel deed het College van Beroep voor het Hoger Onderwijs uitspraak, geheel contrair aan de fictie van Mare. De verwarring was gesticht en compleet.

Er zijn meer universiteiten waar men de teugels ten aanzien van de ‘eigen media’ aanhaalt. Een kritische blik en toon wil men in de wo-top nog wel waarderen, maar bewuste ongein die schade berokkent aan de goede naam of marktpositie van de instelling wordt steeds minder gepikt. Hier spelen tendensen als de verspreiding van jolig bedoelde zaken, die dankzij nieuwe mediavormen als Geen Stijl en dergelijke veel grotere en vooral ook onstuitbare golven doen slaan, ook buiten ons land.

Wat vroeger als studentikoze codes nog wel begrepen werd binnen een academische ballen-cultuur is nu door de massaliteit en globalisering van het HO en het medialandschap veel minder vanzelfsprekend en tolerabel. Dit bleek bijvoorbeeld bij de vervolging tot in hoger beroep van de anti-joodse columnistengrap bij Havana, maar ook bij conflicten rond de rol en positie van het universitaire blad in steden als Nijmegen, Wageningen, Maastricht en al eerder in Leiden.

Andere producenten van media, als corporate-magazine makers,  plukken de vruchten van de behoefte van het HO om op niveau, naar een veel breder maatschappelijke en (inter)nationaal Umfeld gericht communicatie te ontwikkelen over de eigen rol, prestaties en discussies. Ook ScienceGuide zelf merkt al enkele jaren dat toonaangevende collegevoorzitters juist als zij ook binnen de eigen organisatie een inhoudelijke boodschap of discussie kwijt willen ervoor kiezen via dit medium hun visie te presenteren. De respons en feedback daarop is vaak groter en duurzamer dan wanneer dit in een lifestyle-gericht of jaren-70-krities getoonzet intern blad afgedrukt wordt.

Dat Mare al nattigheid voelde bleek uit een van de andere spoof-ige stukjes in het Leidse blad:

‘Voormalig KNVB-perschef Kees Jansma wordt de opvolger van UL-voorlichter Wim van Amerongen.

Na de jammerlijke nederlaag van Oranje tegen Portugal viel Jansma de verzamelde Nederlandse pers aan. ‘Het is allemaal jullie schuld!’ riep hij uit, nadat hij een stoeltje naar het journaille gooide. De KNVB verzocht hem nieuw werk te zoeken, en dat vond hij in Leiden. ‘Jansma heeft precies de eigenschappen die wij zoeken in een persvoorlichter’, aldus het Leidse college van bestuur in een persbericht.

Jansma ziet grote overeenkomsten met zijn vorige functie: ‘Net als bij voetballers is voor gewone stervelingen vaak onduidelijk wat een wetenschapper nu eigenlijk wil zeggen. Daarnaast is net als in het voetbal de universitaire wereld zwaar geprofessionaliseerd. De tijd dat iedereen zomaar kon zeggen wat ‘ie denkt is voorbij – je moet rekening houden met wat de gevolgen voor je organisatie zijn.’

Jansma’s eerste besluit was het Europees aanbesteden van het Leidse universiteitsblad Mare. ‘Dat is in Wageningen ook met groot succes gebeurd, en ik zie niet in waarom we dat in Leiden anders aan zouden moeten pakken.’’