Harde knip of niet?

Pijnlijk is dat het conceptadvies van die commissie in een recent recensie-overleg met KNAW, Inspectie en studentenorganisaties als overhaast broddelwerk beoordeeld werd. Het is dus afwachten of het advies met zijn onderbouwingen in de voorziene opzet naar buiten kan en mag komen.

Met deze manoeuvres wordt het mogelijk een aanzienlijke besparing op de HO en SF-uitgaven te zien opdoemen. De publieke investeringen zouden bij een scherp onderscheid tussen bachelor en master, conform het hbo, dan voluit op het studiesucces in de bachelorfase gericht kunnen gaan worden en ook op de emancipatoire functie van de bachelordiploma’s voor velen. De masterfase zou –ook weer naar het hbo-model-  vooral voor rekening van de student en zijn werkgever komen, tenzij die opleiding op wezenlijke, ‘strategische doelen’ van de publieke taken gericht is, zoals bij leraren en fundamenteel onderzoek. De academische pabo’s en dat soort nieuwe ontwikkelingen komen ook niet uit de lucht vallen.

De werkgevers –en met hen de SER- willen enerzijds de wo-bachelor niet zien als ‘rijp voor de arbeidsmarkt’, maar anderzijds de daarvoor noodzakelijke masteropleiding wel veel meer privaat bekostigd zien. Dit klemt wel met de kerngedachte van het BaMa-stelsel, waarin twee kwalitatief onderscheiden uitstroomniveau’s naar de beroepspraktijk bedoeld zijn, ongeacht of het hbo of wo zou heten.

Maar deze lijn maakt het niettemin mogelijk om met de voorstanders van een ‘harde knip’ tussen bachelor en master in hbo én wo tot overeenstemming te komen ten aanzien van de publieke bekostigingstaak voor het HO. Via een zijdeur zouden daarmee alsnog de differentiatie van collegegelden en selectie op de beleidsagenda van het kabinet komen te staan. Daarmee komt een nieuwe aflevering van de eerdere discussie tussen CDA en Plasterk –tot in het kabinet zelf- op tafel.