Jong VU-onderzoeker in USA bekroond

Van welke informatie worden wij ons  als organismen uiteindelijk bewust en welke acties kiezen we dan? En welke geheugenprocessen spelen hierbij een rol? Maar ook, in hoeverre bepaalt de wereld zelf waar we naar kijken? Probeer maar eens die hevig draaiende windmolens te negeren terwijl je de Flevopolder inrijdt.

Chris Olivers (34) richt zich met name op de temporele aspecten van aandachtsprocessen. Hoe voltrekken aandachtsprocessen zich in de tijd? Hoe lang duurt het om bepaalde informatie te selecteren, en hoe lang duurt het dan voordat je bewustzijn weer beschikbaar is voor het volgende deel? Terwijl je bewustzijn bezig is een adequate respons te bedenken, gaan we ervan uit dat de onbewuste aandachtsprocessen ondertussen gewoon doorwerken. Als een waarnemer zich niet bewust is van van een gebeurtenis, kunnen de hersenen wel degelijk door hebben dat er iets relevants binnenkomt op één van de zintuigen.

Olivers gebruikt hiervoor bijvoorbeeld technieken waarbij informatie razendsnel op het scherm wordt gepresenteerd, zo’n tien objecten per seconde. Waarnemers krijgen dan de taak om specifieke objecten te detecteren en andere objecten juist te negeren. Hoe goed mensen dit kunnen hangt af van hoe snel de relevante objecten elkaar opvolgen. Het gaat goed als er geruime tijd tussen twee stukjes informatie zit. Hoe sneller de informatie elkaar opvolgt hoe meer de waarnemer gaat missen. Echter, het frappante is dat het juist weer heel erg goed gaat als de tijd tussen twee delen nog verder verkort wordt. Het is alsof de hersenen de stroom informatie dan als een geheel gaan beschouwen. Een recent ontwikkeld computermodel bootst deze manieren van informatieverwerken succesvol na.