‘Nederland is te jong om met pensioen te gaan’

Nieuws | de redactie

17 november 2008 |

Ons land staat er “zorgwekkend” voor. Prins Friso acht de prestaties én de mentaliteit bij de inzet voor nieuwe bèta-technische kansen onder de maat. “In de energiesector neemt Nederland de 17de plaats in binnen de EU, als het gaat om elektriciteitsvoorziening uit duurzame bronnen: 7% in Nederland, vergeleken met 23% in Denemarken, een ander klein plat Europees land. Dit is waarschijnlijk de snelst groeiende sector wereldwijd en Nederland loopt mee in de achterhoede.”

Zelfs als een wending ten goede gerealiseerd kan worden, moet Nederland er niet van uit gaan, dat het binnen de EU tot de voorlopers zal kunnen blijven horen. De prins zei op ‘Vliegende Hollanders’ dat voor zo’n rol nog veel nodig is: “Binnen Europa zullen de successen niet gelijk verdeeld zijn, en sommige landen zullen het zeker beter doen dan andere. Succesvol zullen die landen zijn waar respect en begrip heerst voor het belang van de wetenschap, voor de wetenschapper en voor wetenschappelijk onderzoek; waar beslissingen worden genomen op basis van feiten, kritische denken, en gedegen debat.

Dit zullen de landen zijn landen waar investeren in de wetenschap niet alleen een kwestie van geld is, maar waar ook het besef diep geworteld is dat wie vooraan loopt op het gebied van de techniek de toekomst mede vorm zal geven. Kernwoorden zijn wilskracht, nieuwsgierigheid, doorzettingsvermogen, ambitie en durf om kennis te bevorderen en toe te passen.

Dit zullen de landen zijn die blijven investeren: investeren in wetenschap en technologie, in onderzoek en ontwikkeling; investeren in expertise centra, zogenaamde “centers of excellence”; investeren in een maatschappelijk-, ambtelijk, en politiek draagvlak voor wetenschap en techniek, voor onderzoek en ontwikkeling. Dit zullen de landen zijn die bereid zijn moeilijke keuzes te maken: keuzes betreffende specialisatie, want zeker de kleinere landen zullen niet op alle gebieden succesvol kunnen zijn; keuzes betreffende intergenerationele solidariteit.

De huidige generaties zullen misschien moeten accepteren dat middelen aan de kant worden gezet voor toekomstige generaties. Iets wat in een systeem waar laatst genoemden geen stemrecht hebben, niet altijd tot populaire keuzes zal leiden; keuzes betreffende financiering van het onderwijssysteem. De discussie rond privatisering en marktwerking zal niet achterwege mogen blijven, en dat zeg ik terwijl ik besef dat de vrije markt zich recentelijk niet van haar beste kant heeft laten zien.”