Nieuw artikel (1)

Nieuws | de redactie

3 november 2008 |

In zijn openbare les ging Peter van Zilfhout (Fontys) in op professionele waarden in het hoger onderwijs. Waarden hangen samen met normen, met persoonlijke voorkeur en professionele eisen, maar voor alles zijn waarden ideeën die zich uitdrukken in het handelen. Daarom ook zijn radicale waarden voor ons van belang, waarden als rechtvaardigheid, schoonheid, duurzaamheid,vrijheid en tolerantie.

Waarden 
De moderne geschiedenis van waarden kent een aantal ‘hoogtepunten’: Nietzsche, Weber en Jaspers. Bij Nietzsche is essentieel welke waarde iemand aanhangt, en ook dat wat iemand aanhangt, werkelijk doorleefde waarde heeft voor deze persoon. Daarbij is hij uiterst kritisch op de waarden die wordenaangehangen, en streeft hij in feite een revolutionaire omwenteling na, een ‘Umwertung der Werte’. Weber zoekt een zone van waardevrijheid voor wetenschappers en beroepsbeoefenaren, naast een zone van waardebetrokkenheid.

Jaspers is degene die in zijn Psychologie der Weltanschauungen een beslissende stap zet, als hij uiteenzet dat de bron van de waarde ligt in de idee, en vooral in het geloof aan de idee. Hij doet dit aan de hand van een bespreking van het werk van Kant,in het appendix bij zijn studie. Jaspers doorziet dat de ondergrond van waarden niet de waarde zelf is, de operationele omschrijving, maar dat de ondergrond van de waarde wordt gevormd door het geloof aan de idee. In zijn ogen is dit een metafysisch geloof. Daarnaast is Jaspers van essentieel belang omdat hij de waarde en degene die waardeert niet van elkaar scheidt. De verantwoordelijkheid voor een keuze van waarden geldt bij Jaspers én voor de daadwerkelijke waarde

én voor degene die waardeert, die daarmee ook aangeeft een metafysisch geloof te hechten aan de waarde, want de waarde is gegrond in de idee. Zouden we deze verankering niet benadrukken, dan komen we uiteindelijk terecht in een cultuur zonder verankering, zonder geloof en zonder waarderingsact. Zeker in

een democratie moet degene die een waarde aanhangt worden verplicht deze waarde te verkondigen. Democratie vereist ook geloof in de democratie. Dit is de ondergrond in de waardenstrijd, en dat vervolgens waarden onderling kunnen conflicteren en zelfs elkaar dreigen uit te sluiten, is secundair.  


Achter waarden gaat een idee schuil die een existentieel belang heeft voor ons. Zouden we dit niet erkennen dan ontgaat ons in feite wat waarden uitdrukken en waarom ze überhaupt bestaan. De waardenstrijd blijft in die zin ook vrijwel altijd theoretisch in haar uitwerking, want mensen kunnen niet worden gedwongen hun waarden op te geven ten gunste van de waarden van anderen. Voor professionals bestaan echter ook de dwingende, omvattender vragen naar de professionele ethiek en de

sociale ethiek. 


Professie

Het uitoefenen van een beroep veronderstelt het ontwerp en het feitelijke bestaan van een normatief kader. Dit normatieve kader is niet louter van belang bij het achteraf afleggen van verantwoordelijkheid (het zogenaamde legitimeren). 


Vragen die de kern van het normatieve kader raken zijn bijvoorbeeld ook:

-Welke professionele verantwoordelijkheid vraagt mijn (toekomstig) beroep?

-Op welke niveaus speelt deze professionele verantwoordelijkheid zich af?

-Welke band bestaat er tussen ‘professionele verantwoordelijkheid’ en ‘persoonlijke verantwoordelijkheid’? 


Als we spreken over professionele en persoonlijke verantwoordelijkheid, dan doelen we op morele ervaringen. De Israëlische filosoof Avisthai Margalit heeft in zijn The Ethics of Memory onderzocht welke morele ervaringen verbonden zijn met het onderhouden van relaties met andere mensen. Hij bespreekt daartoe het onderscheid tussen ‘dikke’ en ‘dunne’ relaties (thick and thin relations). ‘Dik’ zijn de relaties met onze families, onze geliefden, vrienden en bekenden die wij van dichtbij kennen en waar wij nadrukkelijk een band mee voelen. ‘Dun’ zijn de relaties die wij onderhouden met mensen op het werk, met mensen in onze omgeving die niet tot de kern van ons bestaan behoren. Dit verschil is van belang

als we nadenken over bijvoorbeeld onze relatie en binding met klanten, cliënten en collega’s, en over de verschillen in aanpak, die reiken van de waardeoriëntatie van de professional tot en met zijn of haar reflecties op ervaringen en emoties. 


Wie een maatschappelijk verantwoord, dat wil zeggen een normatief, kader opbouwt dient op meerdere gebieden verkenningen en reflecties te ondernemen:  


-Professionele verantwoordelijkheid: welke waarden en normen spelen in het

beroep een doorslaggevende rol?

-Persoonlijke verantwoordelijkheid: welke waarden en normen spelen in het

persoonlijke leven een doorslaggevende rol?

-Morele beroepspraktijken: welke legitimeringvraagstukken zijn kenmerkend

voor de beroepspraktijk?

-De maatschappelijke realiteit: welke macro-, meso-en micro- verkenningen

leveren beroepsrelevante en actuele informatie op in het gebied van

maatschappelijk verantwoord handelen?

-Overkoepelend is de vraag: welke relatie bestaat er tussen professioneel

handelen en filosofisch handelen? 


Maatschappelijke realiteit

Het beroepsmatig handelen vindt plaats in een maatschappelijke omgeving. Elke beroepsuitoefening kent een zogenaamde ‘publieke ruimte’. In deze ruimte vinden ontmoetingen plaats met klanten, cliënten, patiënten, leerlingen, vindt afstemming plaats met werkgevers en subsidieverstrekkers, en wordt de invloed gevoeld van politieke beslissingen en sociale en culturele trends. Het handelen en reflecteren van beroepsbeoefenaren wordt in deze maatschappelijke realiteit op de proef gesteld. Een actueel en belangrijk voorbeeld vormt de aandacht voor de ‘politiek van waarden’ die in ons land is opgekomen en die zijn weerslag heeft op beroepsbeoefenaren. 


In november 2002 stuurde minister-president Jan-Peter Balkende een brief naar de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid met de vraag een rapport te maken over waarden en normen in Nederland. Balkenende schrijft: “Om te beginnen gaat het om de vraag naar het belang van gemeenschappelijke waarden voor onze samenleving respectievelijk om de vraag aan welke waarden daarbij in het bijzonder moet worden gedacht. Ook vraagt het kabinet de raad in te gaan op eventueel niet algemeen geldende respectievelijk conflicterende waarden in onze samenleving, al dan niet samenhangend met cultuurverschillen, in relatie tot de vraag of en in hoeverre het uiteenlopen van bepaalde waarden maatschappelijk problematisch moet worden geacht.” De WRR wordt ook gevraagd in te gaan op

de eventuele gevolgentrekkingen voor het beleid van de overheid. 


De WRR publiceerde in 2003 haar rapport onder de titel Waarden, normen en de last van het gedrag. Het rapport is zeer de moeite waard. Op de eerste plaats vanwege de aanvraag van de regering, op de tweede plaats vanwege het onderzoek zelf. Het rapport kende een ruime verspreiding, is veel besproken, en maakte veel discussie los. Dit geldt ook voor de verkenning op instigatie van onder andere Nederland

van de ‘Europese waarden’. 


Het WRR-rapport stelde een aantal wezenlijke vragen. “Hoe wordt een steeds heterogener wordende samenleving bijeengehouden? Welke waarden zijn zo bindend dat een bepaalde mate van sociale cohesie door en met deze waarden in stand wordt gehouden? Zijn dergelijke waarden inhoudelijk te bepalen of te

benoemen?” Beslissend voor de toon van het rapport, en voor de richting die werd ingeslagen bij de beantwoording van de vragen is de volgende constatering uit het rapport. “Een samenleving kan niet zonder enkele richtinggevende ideeën, zoals een van de eerste commentatoren van de moderne samenleving, De Tocqueville, anderhalve eeuw geleden al constateerde. Maar welke?” 


Het WRR-rapport is nog altijd van belang, maar tijdens lezing komt onmiskenbaar het gevoel op dat er iets ontbreekt in het verhaal en wel het perspectief van de burger. Misschien kan een korte blik op een andere publicatie dit ophelderen. In 1958 publiceerde Hannah Arendt The human condition (Nederlandse vertaling Vita Activa). Met dit boek schreef zij een oorspronkelijke studie over het menselijk handelen. Arendt onderscheidt in de menselijk activiteiten drie gebieden: werken, arbeiden en (politiek) handelen. Uitgebreid gaat zij in op de onderlinge verschillen. 


Hannah Arendt onderzoekt in haar boek waarom juist het politieke handelen in de moderne tijd aan waarde heeft ingeboet. Zij pleit ervoor om het politieke handelen terug te laten keren in het centrum van het maatschappelijke verkeer. Juist ook in professionele, publieke omgevingen is dit pleidooi van Arendt van groot belang. Hiernaast kunnen we ook nog verwijzen naar langetermijn analysen van onder andere Castells en Foucault en Fukuyama, naar controverses als die tussen modernisme en postmodernisme, en naar het opnieuw opgekomen vraagstuk van het nihilisme (met als brandpunt het oeuvre van Vattimo) om zeker te stellen dat niet alleen de directe, professionele relatie en omgeving van belang is voor de professional, maar ook de omvattender publieke ruimte, die de maatschappelijke realiteit vormt van de beroepsbeoefenaren. 


Eerder stelden we dat het uitoefenen van een beroep het ontwerp en het feitelijke bestaan veronderstelt van een normatief kader. Binnen het onderzoeksprogramma zal hier veel aandacht naar uitgaan. Maar dit kader wordt voortdurend op de proef gesteld. Een belangrijke vraag binnen het onderzoeksprogramma is daarom ook: leiden waardeconfrontaties, en de noodzaak tot kiezen hierbij, tot verlies? Oftewel is er vrijwel altijd sprake van een dilemma bij beroepskritische situaties en vraagstukken (zowel in beperkte als in omvangrijke zin)? 


De idee dat dit niet per definitie het geval hoeft te zijn leidt tot onderzoek naar mogelijke scenario’s die deze idee ondersteunen en die zich kunnen baseren op bijvoorbeeld: 


-Rawls en het rationele levensplan (en de opvallende parallel met de idee van ‘existentieel ontwerp’ bij eerdere denkers ); de idee hierbij is dat een morele keuze niet zozeer elke keer ‘uit het niets’ plaatsvindt, want oorspronkelijk moet zijn, maar wordt gevoed door langetermijnprincipes.

-Donald Schön (van oorsprong filosoof) en dan niet zozeer zijn idee van ‘the reflective practitioner’, hoe belangrijk ook, als wel de idee, ontwikkeld met Martin Rein, van ‘Frame Reflection’, dat wil zeggen onderzoek van de eigen ‘beliefs, values and perspectives’, gecombineerd met onderzoek van de ‘beliefs, values and perpectives’ van andere partijen, in de hoop tot een gemeenschappelijke ‘reframing’ te komen. 


De hierboven genoemde uitgangspunten leiden in de komende jaren tot kennisverwerving ten behoeve van studenten, medewerkers en afgestudeerden. De kennisverwerving richt zich op kritische situaties en vraagstukken, ‘kritisch’ en dus niet per definitie ‘problematisch’. ‘Kritisch’ staat voor waardegeladen, dynamisch, controversieel, grenzentrekkend en grenzenverkennend. 


In de fundamentele lijn, de zogenaamde ‘waarden-lijn’ vindt onderzoek plaats binnen het lectoraat naar axiologie en waarden als rechtvaardigheid, vrijheid, schoonheid, diversiteit en duurzaamheid. In een aantal toepassingslijnen wordt onderzoek georganiseerd met en voor (een cluster van) opleidingen – de reeds genoemde domeinen Educatie, Economie, Techniek, Kunsten, Mens en Maatschappij en Recht – in de onderdelen Filosofie en Mens (filosofische en ethische vraagstukken rond zorg en welzijn), Filosofie en Maatschappij (filosofische en ethische vraagstukken rond economie en samenleving), Filosofie

en Milieu (filosofische en ethische vraagstukken rond duurzaamheid en techniek), Filosofie en Kunsten (filosofische en ethische vraagstukken rond schoonheid, erfgoed en politiek), Filosofie en Leren (filosofische en ethische vraagstukken rond kennisoverdracht en vorming) en Filosofie en Recht (filosofische en ethische vraagstukken rond recht en samenleving). 


Zoals reeds aangegeven is het onderzoeksprogramma nauw verankerd binnen de verschillende hogescholen in Fontys Hogescholen, en aan de hogeschool als geheel. In de diverse domeinen worden de onderzoeksvragen ontwikkeld en vervolgens uitgevoerd. In het lopende jaar worden de leidende vragen per toepassingsgebied vastgesteld, in overleg met de deskundigen die binnen deze gebieden werkzaam zijn. 


Peter van Zilfhout, Radicale waarden