Studie als pretentie en probleem

Breed leeft het beeld dat veel studenten maar een comfortabel leven hebben: ze moeten weliswaar een paar keer per jaar blokken, maar daar staan veel feesten en andere leuke dingen tegenover. Maar niet voor iedereen blijkt studeren een genoegen. Sommigen kunnen een studie domweg niet aan. Aan hun IQ in enge zin ligt het doorgaans niet, vaak wel aan problemen in de psychologische of relationele sfeer. Studiedecanen en –psychologen proberen met gesprekken en cursussen daar op in te spelen, maar dat lukt niet altijd.

Want het blijkt ingewikkeld te worden als de student zelf niet aangeeft dat er sprake is van problemen, of daarover liegt. Bij universiteiten komt het regelmatig voor dat ouders informeren naar de datum van afstuderen van hun kind, om dan tot hun verbijstering te horen dat zoonlief nog lang niet afgestudeerd is of al lange tijd ingeschreven staat zonder enige punten te halen. Achter deze icidenten gaat doorgaans een persoonlijk drama schuil. Wat kun je hier als universiteit aan doen? Tilbugs wo-blad Univers sprak met decanen en psychologen over hoe ze hier in de praktijk mee omgaan. Dat blijkt nog niet zo gemakkelijk. Op universiteiten wordt sterk gehecht aan de privacy van studenten. Bovendien leeft daar sterk de gedacht dat men ouders niet brieven met cijfers van de studenten zou kunnen gaan sturen, omdat het in het wo tenslotte om volwassenenonderwijs gaat. Wat nog het beste werkt, zo blijkt uit de gesprekken, is een persoonlijke uitnodiging van een decaan, als deze constateert dat het niet goed gaat met een student. Zulke gesprekken helpen wel , maar niet iedere student gaat op zo’n uitnodiging ook in.