Iran is meer en anders

Het beeld dat de Nederlandse media schetsen van Iran is volgens Jafari niet incorrect, maar wel onvolledig. In de afgelopen decennia hebben de gijzeling van Amerikaans ambassadepersoneel in 1979, de macht van de ayatollahs en de fatwa over Salman Rushdie geleid tot het beeld van Iran als een uiterst conservatieve samenleving. De afgelopen jaren beheerst het optreden van president Ahmadinejad de media.

Jafari laat zien hoe Iran sinds de revolutie van 1979 een heel divers en actief land is geworden. Vrouwen, jongeren en studenten hebben zich georganiseerd in actieve bewegingen. Er vindt een vurig intellectueel debat plaats tussen religieuzen en niet-religieuzen en ook democratisering is niet ondenkbaar. De interne diversiteit van Iran wordt vaak over het hoofd gezien en volgens Jafari ook onderschat.

Terwijl het westen zich zorgen maakt over nucleaire dreiging, draait Iran gewoon verder. In juni dit jaar wordt een nieuwe president gekozen. Ahmadinejad kan herkozen worden, maar het is ook mogelijk dat één van de hervormers aan de macht komt. Iran kent een lange geschiedenis van sociale bewegingen die de democratische aspiraties van de bevolking verwoorden. Het huidige regime is geen directe vertegenwoordiging van de bevolking, maar ook daarbinnen vindt verandering plaats. In zijn boek schets Jafari een beeld van Iran dat we nog niet kennen, maar wel willen leren kennen.

Dankzij de Mozaïekbeurs zal Jafari zich ook de komende vier jaar als promovendus bezig kunnen houden met de politieke situatie in Iran. Aan het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis (IISG) doet hij inmiddels onderzoek naar politieke liberalisatie en de-liberalisatie in Iran. Hij bekijkt de politieke veranderingen niet alleen vanuit politieke context, maar betrekt Iran als geheel in het verhaal.