ScienceGuide staat voor verdieping. Dit is het platform waar de actualiteit en achtergrond elkaar ontmoeten op een inhoudelijke en doordachte wijze. Onder het uitklapteken vind je dus een toelichting, geheugensteun of voetnoot die de redactie of de auteur toevoegt. Dit doen wij om ervoor te zorgen dat wij in onze artikelen grondig en gedetailleerd in kunnen gaan op belangrijke details, zonder de lezer kwijt te raken.
Fontys ontziet lectoraten niet
Nieuws |
de redactie
3 december 2009 | Voor lectoraten is het wennen dat ze nu gefinancierd worden vanuit de lump sum. Bij de bezuinigingsoperatie op Fontys bijvoorbeeld wordt net zo goed naar lectoraten gekeken als naar andere onderdelen. Ook noopt het verlangen van de hogeschool naar meer ‘focus en massa’ tot het maken van stevige keuzes.
Bezorgdheid
Onder de lectoren van Fontys bestaat bezorgdheid over definanciering van hun lectoraat en soms zelfs over het voortbestaanervan. Deels zijn die zorgen terecht. Fontys heeft in het verledenheel wat lectoraten binnengesleept door handig in te spelen opmogelijkheden voor tijdelijke financiering.
Sinds kort vallen de lectoraten onder verantwoordelijkheid vande instituutsdirecteuren. Sommige instituten kampen met een flinkbegrotingstekort. De lectoraten worden dan ook aangesproken, zoalsTom Luken onlangs ondervond. Hij vertrok omdat hij vond dat depositie van zijn kenniskring te onzeker was geworden.
Focus en massa
Ook wil de Raad van Bestuur langzamerhand toe gaan werken naar hetcreëren van ‘focus en massa’ in het onderzoek van de hogeschool.Eerste stappen zijn dan dat gekeken wordt of er voldoende samenhangkan worden gecreëerd tussen het lectoraat en het onderwijs dat hetinstituut verzorgt. “Lectoraten zijn immers opgestart om hetonderwijs te verrijken, dus dat moet dan ook blijken”, zo zegtWilma de Koning van de Raad van Bestuur desgevraagd tegenScienceGuide.
Instituutsdirecteuren zijn vrij in het maken van keuzes tenaanzien van hun lectoraten. Toch geeft de Raad van Bestuur wel eenpaar richtlijnen mee: zo moet ieder instituut tenminste éénlectoraat hebben. Ook moet er per instituut een onderzoeksplanworden gemaakt en niet meer per lectoraat, zoals tot nu toe hetgeval was. Dit om te voorkomen dat de lectoraten ‘eilandjes’ binnen hun eigen instituut zijn.
Gezonde spanning
Vooraanstaande lectoren binnen de hogeschool tonen begrip voorde operatie. Educatie-lector Hanno van Keulen spreekt van een’gezonde spanning’ die hij herkent vanuit de universitaire wereld.”Niet al het onderzoek zal worden voortgezet, maar dat vloeit voortuit de flexibiliteit die we wilden”. Daaruit vloeit voort dat vansommige lectoren en kenniskringleden afscheid genomen zal moetenworden.
Van Keulen begrijpt de zorgen van zijn collega’s wel: hetonderzoek is nog niet duidelijk gepositioneerd binnen deinstituten. De instituutsdirecteuren zijn gewend om te sturen opzaken als studenttevredenheid en de kwaliteit van het onderwijs.Hoe de lectoraten daaraan bijdragen, is niet altijd duidelijk.
Binnen zijn instituut ziet economie-lector Ton Schurgers geenvuiltje aan de lucht. “Binnen ons instituut worden lectoraten heelbelangrijk gevonden.” Een lector die voldoende externe middelenbinnenhaalt, hoeft zich geen zorgen te maken, zo denkt hij. “Maarmisschien heeft niet iedere lector daar zin in, bijvoorbeeld omdathij denkt dat hij zich als lector met andere zaken zou moetenbezighouden.”
