Buitenpromovendi vaak buitenbeentjes
Buitenpromovendi zijn vaak buitenbeentjes: ze hebben geen formele aanstelling als AIO. Velen verrichten hun promovendi werkzaamheden tijdens hun vrije tijd (gemiddeld 11 uur per week), zo constateerden Evelyn Hello en Hans Sonneveld. Zij interviewden acht begeleiders van de Universiteit Utrecht (Onderwijskunde en IVLOS) en de Hogeschool Utrecht (Faculteit Educatie) en benaderden 76 promovendi met een vragenlijst, waarvan er 38 werden ingevuld.
De buitenpromovendi maken nog minder dan AIO’s deel uit van onderzoeksnetwerken. Niet alleen hun promotor zien ze minder, ruim een derde (35%) van de duale promovendi bezoekt zelden tot nooit groepsbijeenkomsten van promovendi om het werk in uitvoering te bespreken. Ook wordt bij een kwart (26%) van de promovendi het onderzoek niet gestimuleerd door de werkomgeving en voelt een kwart(24%) zich niet opgenomen in een grotere onderzoeksgemeenschap.
In de 56% van de gevallen ondersteunt de begeleider de promovendus bij het leggen van contacten met collega-onderzoekers.Ruim tweederde (68%) van de promovendi beschikt over voldoende mogelijkheden om contact te leggen met medepromovendi.
Vrijblijvendheid of structuur?
De meeste promotoren hebben duidelijke ideeën over de benodigde tijd voor een promotieonderzoek. Drie dagen per week wordt als wenselijk gezien. Bij twee dagen per week fronst men de wenkbrauwen, minder dan dat heeft eigenlijk geen zijn. Dit wordt echter als wenselijkheid geformuleerd, niet als harde eis.
Voor wat betreft de productiviteit van de buitenpromovendus stellen de meeste promotoren zich volgzaam op. Harde afspraken overdeadlines zijn er doorgaans niet. De promotoren reageren op de mailvan hun promovendi en laten bij hen het initiatief.
Voor drukke promovendi is het prettig dat zijzelf de regie overhun tijdsbesteding kunnen voeren. Maar als het niet goed gaat, is zelfsturing niet altijd voldoende. Dan gebeurt het wel dat promotieonderzoeken ‘uitdoven’ zonder evaluaties of een moment waarop formeel een punt achter het traject wordt gezet.
Hello en Sonneveld doen de volgende aanbevelingen:
“Onze belangrijkste aanbeveling is om de aspirant buiten- of duale promovendi een voortraject aan te bieden waarin zij in een beperkt aantal maanden onder professionele begeleiding aan een onderzoeksvoorstel werken. Dit wordt het visitekaartje waarmee zijeen mogelijke begeleider kunnen benaderen.
Deze eerste kennismaking moet resulteren in een formeel selectiemoment. De potentiële begeleider beslist dan samen met andere deskundigen over de ‘promotiewaardigheid’ van de kandidaat en de aanvaarding van de begeleiding.”
Een derde (34%) van de promovendi is ontevreden over de beschikbare (cursus) mogelijkheden om de inhoudelijke vakkennis te ontwikkelen. Ruim een kwart (27%) wordt onvoldoende in de gelegenheid gesteld om onderzoeksvaardigheden verder te ontwikkelen. Het ligt voor de hand om te analyseren op welke onderdelen de kennis en vaardigheden van de promovendi collectief vergroot kunnen worden. Een bundeling van krachten is efficiënt en vergroot ook de kwaliteit van de bijscholing.
Het verdient aanbeveling dat de begeleiders onderling van gedachten wisselen over de verbeterpunten die de promovendi wat betreft de begeleiding hebben aangereikt:
- Goede begeleiding bij het literatuuronderzoek
- Goede feedback wat betreft de vorderingen
- Goede begeleiding bij de onderwerpkeuze en de nadere specificatie van het onderwerp
- Het snel actie ondernemen als de promovendus meldt vast te zitten
- Het aandragen van nieuwe ideeën voor het onderzoek van de promovendus
- Het geven van de door de promovendus wenselijk geachte aansturing.
- De ondersteuning bij het overwinnen van onderzoeksproblemen
Het complete onderzoek vindt u <ahref=”http://www.phdcentre.eu/en/publications/documents/RapportageDualeenbuiten-promovendiDEF1feb2010.pdf” target=”_blank”>hier.
