De slag om de Alpen

Vandaag mocht ik mijn rapport over het verdrag tegen zwartsparenvan de OESO en de Raad van Europa in Parijs presenteren. Daar wasin het Franse Parlement een bijeenkomst van het standing commiteevan de Raad van Europa met parlementariërs uit 47 landen.

Normaal is het afhameren geblazen. Dit nieuwe verdrag bijt echter.Alle belangrijke landen doen nu mee: Verenigde Staten, VerenigdKoninkrijk, Italie, Spanje, Duitsland, Frankrijk, maar ook Belgiëen ook Nederland. En het verdrag heeft tanden. Het ene land magniet zomaar aan een ander landen weigeren om data over zwarterekeningen en dergelijke uit te wisselen. En dat gebeurt nu dus welvaak.

Ik was in het proces van onderhandelingen tussen de landenaanwezig en daarbij viel een aantal zaken op:

– Er was onvoldoende aandacht voor een goede gegevensbescherming.Dat is echter wel belangrijk als de overheid de gegevens over uwfinancien aan de overheden van een ander land verschaft.

-Vier landen deden ongelooflijk moeilijk: Zwitserland, Oostenrijk,Liechtenstein en Luxemburg.

-Een punt waarop ze heel moeilijk deden was het uitwisselen vandata voor criminele zaken. Die uitwisseling mocht niet over zakenuit het verleden gaan. Als zij het verdrag morgen zouden tekenen,dan mocht hen niet gevraagd worden om bij rechtszaken tegenwitwassers, criminelen of zelfs terroristen gegevens van gisterente verschaffen. Tja, je moet maar durven.

Op dat punt heb in de resolutie klare taal geschreven: dit verdragmoet aangescherpt worden op dat gebied van de bescherming vangegevens. Maar dat houdt niet in dat men bij rechtszaken niet ookgegevens ‘over gisteren’ moet kunnen uitwisselen.

Een land in een kritisch, internationaal rapport noemen is aluitzonderlijk. Maar liefst 4 landen op de vingers tikken, oei! Datbetekent bijvoorbeeld dat alle parlementariërs uit die landen dieaanwezig mogen zijn, ook echt langs komen en spreektijd aanvragenen reeksen amendementen indienen. Beweringen als “mensenrechtenworden geschonden” vlogen door de lucht, maar helaas kon men nietdirect duidelijk maken welke mensenrechten. Op het rechtna om je belastinggegevens niet eerlijk in te vullen.

Voor deze opwinding bestond gelukkig weinig compassie. Te meerdaar de meeste landen een fors begrotingstekort hebben. Men is hetdaarom zat dat een aantal landen nog steeds denkt dat men met eenbankgeheim zeer rijken kan binnenhalen, zodat de gezinnen met demiddeninkomens in de andere landen alle belastingen mogenophoesten.

Het was zo al met al een heftig debat van een uur. Je wordtinternationaal dan echt ‘gegrild’ door ongeveer alle topadvocatenvan die landen die een inbreng geschreven hebben. Maar het was aanhet slot van mijn verdediging dus extra mooi om te zien hoe alleamendementen ‘uit de Alpen’ verworpen werden. Dat is een belangrijksignaal voor iedere burger en voor iedereen die mee doet met hetgeklaag en gemekker over Europa: zwartsparen kan en mag nietlanger.

En de Europese landen gaan dit verdrag samen in de G-20 ditvoorjaar op wereldschaal op tafel leggen. Mij doet het deugd, datwe op deze manier laten zien dat we iets leren van de enormefinanciele crisis van de voorbije twee jaar. Een verdrag alsdit van zo veel Europeanen samen tegen schandelijke bevoordelingvan rijke profiteurs, dat heeft voor mij ook iets te maken met’waarden en normen’.

Dr.P.H. Omtzigt is lid van de Tweede Kamer eneconometrist. Hij houdt op ScienceGuide een vaste column bij overzijn ervaringen in deze twee eigenzinnige werelden van politiek enwetenschap, hun wederzijdse beïnvloeding en hunconfrontaties.