The best diversity strategy: high standards

Nieuws | de redactie
24 maart 2010 | DePaul in Chicago is de nummer 1 onder de emanciperende universiteiten in de USA. ScienceGuide sprak op het Mix-In congres van INHolland met president Dennis Holtschneider over zijn exitgesprekken met dropouts, het multiculturele 'jongensprobleem', afstandelijkheid binnen tolerantie en eisen stellen als drijfveer voor diversiteit en studiesucces.

Reverend Dennis Holtschneider is de collegevoorzitter van deDePaul University in Chicago. Deze katholieke universiteit van25000 studenten is een van de grootste particuliere HO-instellingenen staat bekend als sterk gericht op studiesucces vaneerstegeneratiestudenten. Daarbij hebben ze een sterke focus opeconomisch achtergestelde ‘urban students’. Verleden jaar stondDePaul op de eerste plaats in de Princeton Review in de categorie’Diverse Student Population’.

Belofte hoog houden

DePaul university is niet opgericht voor, maar wel doorkatholieken. Zij startte omdat andere universiteiten geenimmigranten toe lieten. En dat waren in die jaren van massatoevloednaar de USA ook heel veel Polen, Ieren en Italianen, mensen uitstreng-katholieke landen in Europa. Chicago was tot in dejaren veertig van de vorige eeuw de na Warschau grootstePoolse stad ter wereld.

“We promised to welcome students of all kind. We were of the firstto integrate women and among the early to accept African-Americanpeople.” Deze historische belofte houdt DePaul nog steeds hoog.”Mijn vice-president heeft als full-time portefeuille’diversiteit’. Wij menen dat als diversiteit de baan van iedereenin onze instelling is, is het van niemand.”

Dat het niet altijd makkelijk is om zoveel verschillende groepenstudenten te hebben op een universiteit, geeft Holtschneider zonderernaar te vragen grif toe. Zelf heeft hij diverse incidenten moetensussen. “Tussen Joden en Palestijnen liep het een paar jaar terughoog op. Palestijnse studenten hadden een kunstwerk gemaakt datvolgens Joodse collega’s een onjuist verhaal vertelde van de Joodsegeschiedenis. Wat volgde waren demonstraties, die weer werdengevolgd door tegendemonstraties.”

“Toen hebben we maar ingegrepen door een conferentie teorganiseren over de Joodse geschiedenis waar beide partijen metelkaar de dialoog konden aangaan en waar experts binnen hetonderwerp juiste voorbeelden en correcte informatie gaven. Datwerkte. Je moet verschillen altijd bespreekbaar houden”

It’s about the community…

Zo voelen studenten zich veilig en thuis op de DePaulcampus. Dat is volgens Holtschneider misschien wel de meestessentiële factor binnen het diversiteitsbeleid van eenHO-instelling. “Community is the goal. Je hebt niet per se een goeddiversiteitsbeleid als je veel verschillende soorten studentenbinnen je instelling hebt. Je doet het pas goed als die studentenonderling een relatie met elkaar aangaan, al is het maar dat zeelkaar gedag zetten bij de koffieautomaat. Tolerantie en respectvoor elkaar hebben is niet genoeg. Those are words of distance.True diversity means community. Not proximity – studying near toeach other – but community.”

Maar hoe weet je of je een er sprake is van een community binnenje instelling? Een terechte vraag, vindt Holtschneider. “Het isnatuurlijk moeilijk om dat precies te meten, maar we proberen hetzo goed mogelijk te doen. We sturen elk jaar naar iedere studentenquetes waarin we vragen, bijvoorbeeld, ‘hoe vaak heb je met eenstudent die gepraat die een andere religieuze overtuiging heeft,een andere huidskleur heeft, uit een ander land komt? En hoeveeltijd heb je hier aan besteed?”

“Natuurlijk is dit geen harde wetenschap, we kunnen ook geenuitspraken doen over de kwaliteit van die gesprekken, maar hetgeeft wel een indicatie dat we op de goede weg zitten. Datvertellen de studenten, waarvan 60% die enquetes terugsturen, onszelf.”

High standards

Naast een vertrouwde gemeenschap moet je studenten ookeen uitdaging bieden, vindt Holtschneider: “The best diversitystrategy is high standards. The more students learn, the moregraduate, the more they are ready for society. Make them learnhard.”

Ook als het gaat om het meten van de hoogte van de standaard en deuitdaging van het onderwijs vertrouwt hij op de studenten. “Alleendoen we hier niet zelf onderzoek naar. Ons rapportcijfer halen weuit het nationaal onderzoek naar de scores van de prestaties vanHO-studenten. Je moet altijd bijhouden of je succesvol bezig bentof niet. You have to survey, measure and report.”

Wat op DePaul tevens tot in detail wordt onderzocht zijn deredenen waarom iemand uitvalt. “We houden exit-talks met dedropouts”, vertelt Holtschneider. “Net zoals in Nederland, zoals ikheb begrepen, is uitval in de VS onder sociaal-economisch zwakkeregroepen studenten een groot probleem. En dan gaat het daarbinnenmeestal om mannen. Een grote zorg bij DePaul – eigenlijk in heelons land – is het hoge uitvalcijfer van Afro-Amerikaansemannen.”

Financial challenges

De exitgesprekken geven de universiteit belangrijkeinformatie over de studenten en over hun eigen beleid en deeffectiviteit en ook de zwakke plekken daarvan. “De exit-talkshebben ons laten merken dat de meeste studenten uitvallen wegenseconomische problemen. Dus niet omdat ze onze hoge standaard nietaankunnen of de studie inhoudelijk of organisatorisch te lastig isvoor hen. Dat komt natuurlijk ook wel voor, maar most often it’sabout financial challenges.”  

“Someone lost their job in his or her family and now they have towork to help their family out. So they go out to find a job – or anextra one – and subsequently drop out of college. We’ve heard thatso many times. “

Het is daarom ‘tough but true’, meent Holtschneider: de besteindicator voor studiesucces is nog altijd om te kijken naar deeconomische klasse waartoe iemand behoort. Of het ‘financialchallenges’ scenario ook de meest specifieke en belangrijkereden is voor de uitval onder de Afro-Amerikaanse mannen,durft Holschneider echter niet met zekerheid te zeggen. “Maardat is natuurlijk een uitstekende vraag. Een die ik mezelf ook hebgesteld en waar we momenteel onderzoek naar doen. Daar kom ik nogop terug!”

 

Foto: met dank aan Claudia Hageman


«
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
ScienceGuide is bij wet verplicht je toestemming te vragen voor het gebruik van cookies.
Lees hier over ons cookiebeleid en klik op OK om akkoord te gaan
OK