Kennissector spionage nauwelijks bewust
Recent nog bleek een buitenlandsewetenschappelijke delegatie bij een bezoek aan Nederland voor meerdan de helft uit inlichtingenofficieren te bestaan. Het doel vanhet bezoek was om tot nadere wetenschappelijke samenwerking op hetgebied van nanotechnologie te komen.
De deelnemers aan de delegatie waren overigens wel degelijk ‘echte’wetenschappers met verstand van het onderwerp. Ze waren echtertegelijk ook inlichtingenofficieren. In het kader van samenwerkingkrijgen inlichtingenofficieren zo, onder valse voorwendselen,toegang tot personen en bedrijven die actief zijn op het gebied vannanotechnologie. Dit is een vorm van klassieke spionage om bijrelatief openbare informatie te komen.
Technisch wetenschappelijke kennis,informatie en knowhow in een relatief vroeg stadium vanontwikkeling moet een belangrijke bijdrage gaan leveren aan deNederlandse economie op de (middel)lange termijn. Nederlandherbergt relatief veel van dit soort kernbelangen, bijvoorbeeld inzijn technische universiteiten, maar ook in technisch hoogwaardigemultinationals of initiatieven als een High Tech Campus. Het belangvan dergelijke kennis voor de Nederlandse economie bestaat uit demogelijkheden voor doorontwikkeling en vergroting van deeconomische waarde. Bovendien leidt het beschikbaar hebben van ditsoort ‘vroege’ kennis vaak tot de formatie van een cluster vanhoogwaardige spin-off bedrijven.
Het vormen van dergelijke clusters op Nederlands grondgebied heefteen groot economisch belang. Dit geldt ook voor de toekomst, alseen vakgebied volwassen wordt. Weglekken van kennis naarconcurrerende landen verkleint de kans dat clustervorming zich inNederland voordoet, terwijl hier wel de initiële investeringengedaan zijn.
De AIVD ziet dat buitenlandse mogendheden op verschillende manierendeze kennis en informatie proberen te verwerven om daarmee huneigen economie te stimuleren. Dit gebeurt door traditioneleeconomische spionage maar ook door het laten opleiden vanlandgenoten in Nederland (bij voorkeur aan technischeuniversiteiten) en door de overname van hoogwaardige technologischebedrijven.
Voor veel van deze ontwikkelingen geldt dat het potentiële dual useniet wordt herkend, waardoor de ontwikkelingen minder goedbeschermd worden dan wanneer men zich wel bewust is van demogelijkheid van een strategisch-militaire toepassing. De AIVDwijst in zijn ‘
