Peuter is volwaardige gesprekspartner
Kinderen op de basisschool hebben een bepaald type taalkennisnodig: schooltaal. Schooltaal is geen op zichzelf staande, nieuwetaal, maar is het taalgebruik dat juffen en meesters gebruiken envan leerlingen verwachten. Het stelt kinderen in staat instructieste begrijpen en om op een efficiënte manier hun kennis te latenzien. Schooltaal kenmerkt zich door moeilijke, abstracte woorden eningewikkelde zinsstructuren. De taal bevat vaak veel bijzinnen envoegwoorden, en doet door manieren van betogen en analyseren zelfswetenschappelijk aan.
De UvA-taalkundige Henrichs onderzocht hoe kinderen tussen de 3en 6 jaar deze schooltaalkennis opdoen en wat de rol van opvoedersen school hierbij is. In het grotere onderzoeksprogramma waarbinnenHenrichs haar onderzoek deed, werden 150 kinderen van drie tot enmet zes jaar oud drie jaar lang gevolgd. Vandaag promoveertHenrichs op haar proefschrift ‘Academic language in early childhoodinteractions’.
Ouders maken het verschil
Henrichs toont hier in aan dat kinderen al in de kleuterklas metschooltaal in aanraking komen. Ze horen al veel schooltaal van deleerkracht en er wordt ook van henzelf verwacht dat ze schooltaalgebruiken. De mate waarin schooltaal thuis wordt gebruikt, blijkttussen gezinnen sterk te verschillen.
Essentieel is hierbij de manier waarop ouders hun kinderenbenaderen tijdens gesprekken. Wanneer kinderen de ruimte krijgen ombetekenisvolle bijdragen te leveren aan gesprekken, gebruiken zevaak als vanzelf kenmerken van schooltaal. Daarnaast hangt deschooltaalkennis af van de mate waarin ouders hun kind voorlezen,verhalen vertellen en gesprekken over interessantekennisonderwerpen voeren.
