Erasmus-voorzitter Oosterwijk overleden
Oosterwijk trad in 2007 aan na een periode van diepebestuurlijke crisis aan de EUR. Bij zijn benoeming werd gesprokenvan ‘een goudhaantje’. Als voormalig topman van EZ, Financiën en inBrussel bleek hij al snel een man van groot gewicht in het hogeronderwijs. Daarbij werd hij gewaardeerd om zijn vriendelijkenaturel en echte belangstelling voor de nieuwe sector waar hij interecht was gekomen.
Trots op de smeltkroes
In een interview met ScienceGuide zette hijin de loop van 2008 uiteen, dat met name het eigen profiel vande EUR als ‘smeltkroes instelling’ hem steeds meer was gaangrijpen. “Voor de toekomst van het HO is de grote lijn, dat weLevenlangleren-organisaties moeten worden, dat we ook vrouwenoptimale kansen geven én dat we inspelen op de culturelediversiteit van het Europa van nu. Ik merk dat universiteiten overhet accent op LLL best willen nadenken met elkaar. Vind ik eenuitstekende zaak. Maar over de toekomst met die multiculturelediversiteit is het animo bepaald minder. De Erasmus UniversiteitRotterdam is een smeltkroes, zoals dat in ons meerjarenplan heet.Daar zijn we ook trots op!”
Later dat jaar sprak hij -gelet op zijn achtergrond- met grootgezag over het antwoord van ons land en zijn HO op dekredietcrisis. In het VSNU-café pleitte Oosterwijk sterk voorlange termijninvesteringen in onderwijs als wapen tegen decrisis: “Ons land heeft nu eenmaal een relatief dalendgroeiperspectief, vanwege de vergrijzing en haar effect op dearbeidsmarkt. Om daar echt iets aan te doen, moet je investeren inopleidingen en de kwaliteit daarvan. Want in deze situatie kan degroei alleen omhoog door meer mensen op een hoger niveau te latentoetreden tot de arbeidsmarkt, of door de productiviteit van dewerkenden als geheel te verhogen dankzij kennisinvesteringen. Wiedit niet ziet, die heeft van onze economie en de toekomst daarvanweinig begrepen”.
Open brief
In juni 2009 maakte hij in een open brief bekend, dat hij ernstigziek was en zijn functie daarom voorlopig neer moest leggen. Ooktoen was weer kenmerkend dat hij zijn mensen bij de Erasmus eenhart onder de riem wilde steken. “Ik realiseer me dat erveel mooie uitdagingen liggen voor alle leden van de universitairegemeenschap. Jullie moeten me daarbij missen en dat spijt me. Laatik echter direct zeggen, dat ik er alle vertrouwen in heb, datjullie met enthousiasme en betrokkenheid de vaart zullenvasthouden. Ondertussen werk ik aan mijn gezondheid in de hoopjullie weer terug te zien. Dank in ieder geval voor dewarme reacties die ik tot nu toe van jullie heb gekregen, dat heefthet vertrouwen dat ik al had in jullie betrokkenheid bij deuniversiteit nog meer gesterkt.”
Zaterdag 29 mei is hij overleden. Hij werd 58 jaar.
Meest Gelezen
Masterstudenten in het hbo worstelen met academisch schrijven en onderzoek
“Ik zal niet de meest populaire onderwijsminister zijn”
Stop met studentevaluaties: ze bedreigen de academische vrijheid
“Langstudeerboete raakt kern van hoger onderwijs”
CvB Erasmus Universiteit weigert tweetalig te vergaderen met medezeggenschap