‘No easy answers’ voor het KUO
Renshaw werkt – naast in Londen – in Groningen en Den Haag bijhet lectoraat Live Ling learning in de kunsten en publiceerde nethet boek ‘Engaged Passions’ over de ontwikkeling van eigentijdskunstonderwijs. Hij sprak met ScienceGuide na depresentatie van het rapport ‘Onderscheiden, verbinden, vernieuwen’van Dijkgraaf c.s.
“Dijkgraaf slaat de spijker op zijn kop bij alle kernpunten voor detoekomst. Het rapport is ‘honest in raising both the priorities andconstraints’ voor de komende kennis. De analyse is zeer raak. Dekunsten, het hoger onderwijs en hun maatschappelijke omgeving zijnin een wervelwind van verandering. Sinds 30 jaar werk ik aan hoeconservatoria tot een ‘reappraisal’ van hun werk en hun rol kunnenkomen ; in Canada, het UK en Australië. De vragen die ik daarinessentieel ben gaan vinden, die stelt de commissie ook, “thequestions ‘why?'”
De visie op excellentie, innovatie en coproductie met deberoepspraktijk in de kunsten en creatieve industrie is onderbouwdin de werkelijkheid van de ontwikkeling in de kunstpraktijk en hetHO in de brede. De consequenties daaruit zijn ook helder getrokken:profilering, verbinding met de relevante praktijk en omgevingen,innovatie van de eigen organisatie en curricula van daaruit. Ga ermaar aan staan!
Bij deze boodschap “there are no easy answers” je zult’cross-sectoral’ moeten leren werken en je silo’s van ‘oudeambachten’ moeten leren verlaten als kunstopleiding. Die analysedat de talenten van nu op 1000 podia in plaats van in één vakmoeten functioneren kunnen is midden in de roos,bijvoorbeeld.
Profilering en prioriteitsstelling daaruit zul je als sector en alsindividuele KUO-instelling door “a pretty public conversation”moeten formuleren. Het leiderschap zal hier een grote, subtieleprestatie moeten leren: niet algemeenheden opleggen, maar dediscussie zo faciliteren dat daar echt gedragen prioriteiten uitkomen. “They will have to choreograph this wider conversations withstakeholders, new partners and the student voice as well.”‘Regieorgaan’ daarvoor is dan ook en metafoor die mij als Brit watverwart, ik dacht eerder aan een choreografie van overtuigendebewegingen.
De prioriteitstelling op grond van de profilering kan de raisond’être van de KUO-instelling dwingen to verandering. Dat moet danmaar. Als iedereen hetzelfde wil doen, krijg je “mediocrity”. Datziet de commissie heel scherp. Om deze veranderingen in de raisond’être te realiseren heb je partners nodig, zeker nieuwe vanuit decreatieve industrie. en vertrouwen. In elkaar en in jezelf. “Trustis key here.”
Het kunstonderwijs staat midden in de crisis van de tijd, ineconomie en in cultuur, in de identiteitscrisis. Die laatste is eenenorm belangrijk punt waar de commissie terecht op wijst.”Questions of meaning, of values and identity are key today.” Zijraken veel meer dan ‘de kunsten’. Het gaat om vragen naar heel onzecultuur en de vraag wie wij zijn.
Dat maakt mensen vaak bevreesd. Ook in politieke zin roepen dievragen angstige reacties op. De paradoxen en de ambiguïteit inzulke vragen zijn eng. Ga er maar aan staan als kunstopleidingenvan vandaag, dat valt echt niet mee om je daartoe teverhouden.
Het vergt dan ook leiderschaap, ook in het kunstonderwijs zelf. Destaf is hier de motor om de studenten van de vragen en hunbekkennis bewust te maken. Dan moet je je afvragen of je daar degoede mensen voor hebt. Je moet hen aanspreken op deze opdracht inrelatie tot je profilering. Zij zullen immers de ontwikkeling vande studenten richting moeten geven, misschien wel omturnen. Je zultmet je mensen dus veel meer moeten doen dan ‘re-skilling’.
