Plasterk gokt en verliest
In het kader van de beperking van het begrotingstekort besloothet demissionaire kabinet de salarissen in de publieke sectorvoorlopig te bevriezen. Dit leek ook haalbaar omdat van inflatie endus koopkrachtverlies in de huidige situatie feitelijk geen sprakeis. Vanuit de onderwijsbonden werd hiertegen geprotesteerd omdatdaarmee de jaarlijkse extra verhoging van de onderwijssalarissen opbasis van het rapport Rinnooy Kan ook opgeschort zou worden. Vanuitde PvdA werd tegen deze stap verzet aangetekend door de nieuwefinancieel woordvoerder, oud OCW-minister Ronald Plasterk. Hijstelde voor bij een algemene bevriezing van de collectieve inkomenstoch wel de verhoging op grond van Rinnooy Kan door te laten gaan.Hiervoor was hij ook bereidt dekking aan te bieden in deoverheidsuitgaven.
In het Kamerdebat werd duidelijk dat Plasterk specifiek deonderwijsuitgaven poogde te bevoordelen. De bewindslieden hieldendaarop vast aan de algemene lijn dat bij een dergelijkebevriezingsmaatregel alle ambtelijke salarissen gelijk moestenworden behandeld. In de wandelgangen groeide de verbazing datPlasterk niet een pleidooi hield om de salarissen van bijvoorbeeldook politiemensen, de zorg en het gevangeniswezen buiten eenbevriezing te houden. Voor een dergelijke algemene uitspraak wasongetwijfeld een aanzienlijke Kamermeerderheid met ook SP en PVV tevinden geweest. Zover kwam het echter niet.
Bij de stemmingen bleek een meerderheid van de regeringspartijenCDA en CU met VVD en PVV niet te voelen voor eenuitzonderingspositie voor de onderwijssalarissen. De PVVwoordvoerder deed daarbij opvallende handreikingen de financiëledegelijkheid van de partij te onderstrepen, en daarmee aan de VVDte signaleren dat zij een serieuze regeringspartner zou kunnenzijn. De financiële dekking voor het voorstel van Plasterk vond dePVV namelijk ondeugdelijk zodat deze partij haar sympathie voor degedachte achter het voorstel liet varen. In parlementair Den Haagwordt de manoeuvre van Plasterk “onbegrijpelijk” genoemd. In plaatsvan politieke steun voor de onderwijssalarissen heeft deze aanpakervoor gezorgd dat aan de vooravond van de formatieonderhandelingende bevriezing van alle collectieve salarissen expliciet bijmeerderheid is bevestigd.
“Als Ronald nou slim was geweest had hij de Kamer in algemenezin laten uitspreken dat het kabinet de salarissen vanonderwijzers, politiemensen en verpleegsters toch niet zomaar mochtbevriezen. Niemand zou daar tegen durven zijn. Het demissionairekabinet beschikt immers maar over 26 zetels in de Kamer.” Politiekwordt deze uitkomst dan ook als een overwinning van de VVDbeschouwd, omdat deze partij niet in het kabinet toch eenduidelijke meerderheid voor een strenger begrotingsbeleidgerealiseerd kon zien. Ook de beweging van de PVV naar de lijn vande VVD en weg van het eigen meer SP-achtige verkiezingsprogrammawerd in politiek Den Haag met grote belangstelling genoteerd. “DatPlasterk ze voor dat signaal aan de VVD een kans bood is wel heelonhandig.”
