Hollandse nuchterheid
Op maandag. Ik leerde dat stank hier in Amerika niet op prijswordt gesteld. Verschoon dus elke dag je ondergoed en poets jetanden. Met tandpasta. Als je iemand groet, schud dan krachtig zijnof haar hand. Spreek nooit in vreemde tongen als er anderen in debuurt zijn. Dat is onbeleefd tegen de Amerikanen.
Want die kennen maar één tong. Zeker niet roken en doe alsjebliefteen stropdas of mantelpak aan naar een ‘formal’.
Bij twijfel, geen nood. Pak even het integratiehandboek erbij. Eris helaas geen substituut voor de brochure die ik hier voor mij hebliggen, maar deze
Op woensdag. Ik leerde dat wij de crème de la crème zijn. En datde president van Harvard – zo noemen ze dat hier, president -benieuwd is naar ons. Zo benieuwd dat ze bij ons afstuderen detitels zal lezen van onze proefschriften. En dan zal dagdromen overons onderzoek.
Ook hoorde ik dat ik hier vriendschap zal vinden die eenprofessioneel leven duurt. Ik was de enige die de humor zag in dieformulering. (En die zijn lach niet kon inhouden.) Ik hoop, dat ikdaarmee mijn kansen niet heb verspeeld.
Er is een kans van 4 op 9 dat ik hier mijn levenspartner vind enhuw, als ik mag generaliseren op basis van het aantalintroductiesprekers, dat dit stukje homogamie (dat gelijkgezindenelkaar vinden) met ons deelde. Fijn om te weten dat deHarvard-genen weer een generatie veilig zijn gesteld.
Op vrijdag. Ik leerde dat mijn collega-promovendi en ik deovergang zullen maken van consument naar producent van kennis. Endat we daartoe allen een adviseurprofessor toegewezen hebbengekregen. En dat die al een week niet op mijn mailtjes heeftgereageerd.
Ik ga een mooie tijd tegemoet. Ook dat is mij verteld. Dusmisschien moet ik de pen maar eens neerleggen en aan de slag gaanin een poging dit alles waar te maken. Pas op voor afleidingen.Mijn 60-urige werkweek roept.
Jonathan Mijs
mijs@fas.harvard.edu
