De omslag naar krimp
“Krimp heeft een plek op de agenda van de kenniseconomie. We gaanaan een bedreiging én aan een kans voorbij als we uitsluitend aaneen groeiagenda vasthouden. Groei en krimp zijn onderdeel vandezelfde transformatie naar een kenniseconomie. Krimp hoeftdaarom niet angstvallig bestreden te worden, maar vraagt omacceptatie, begeleiding en benutting. We vatten dat samen in tweeagendapunten voor de komende jaren:
1) Onderwijs als levensader voorkrimpregio’s
Dit agendapunt gaat over wet- en regelgeving die niet alleen opgroei zijn gericht. De bekostigingssystematiek voor basis- envoortgezet onderwijs zal eens goed binnenstebuiten moeten wordengekeerd. Sowieso in een doorberekening voor de krimpgebieden. Hetis nastrevenswaardig om de opheffingsnorm sterker afhankelijk temaken van kwalitatieve criteria (schoolprestaties) en wellicht vandiversiteit aan onderwijs in de regio. Meer differentiatie inbeloningsprikkels voor docenten kan scholen in krimpregio’s instaat stellen om aantrekkelijker te worden voor docenten.
In Zeeland loopt een initiatief voor een opleidingsschool. Datis een samenwerkingsverband met lerarenopleidingen elders, waarbijdocenten voor een groot deel op de werkvloer worden opgeleid. In dedrie krimpregio’s kan het begrip internationalisering een nieuweinvulling krijgen. In Parkstad loopt bijvoorbeeld al eeninitiatief met Duitsland en België tot wederzijdse erkenning vanschooldiploma’s, zodat scholieren eenvoudiger over de grens naarschool kunnen. Mbo-instellingen kunnen in krimpregio’s zeker nogextra inzetten op een leven lang leren: volwasseneneducatie.
2) Proeftuin ennicheontwikkeling
Maak een innovatieparagraaf standaardonderdeel van elkekrimpnota. Besteed in elk strategisch plan aandacht aan de kansenvan krimp voor innovatie. Ga daarbij al op zoek naar strategischepartners. Stuur een ‘ambassadeur’ naar de Randstad. Richt de regiobijvoorbeeld in als ‘living lab’, waar geëxperimenteerd kan wordenmet nieuwe mobiliteitsvormen, architectuur of inrichting vansociale voorzieningen. Vergeet de eigen inwoners daarbij niet.Beloon het eigen initiatief van de inwoners van krimpregio’s. Vraagmensen niet welke voorzieningen ze nodig hebben, maar wat zij zelfkunnen bijdragen.”
U leest het volledige hoofdstuk over krimp
