Ik ben een nummer

Nieuws | de redactie

11 oktober 2010 | En toen begon het jaar. Ja, net als in Star Trek, bij de Hindoes, en Moslims natuurlijk, houden academici er een eigen kalender op na, en agenda, maar dat is weer een ander verhaal. Elf over één in de ochtend en het wachten is op Amartya Sen, de beroemde filosoof-econoom.

Hij geeft het vak ‘Social Choice & Welfare Economics’. Hetzaaltje is volgestroomd met zo’n dertig studenten. Ik hoor veelDuits om me heen. Dan wordt het stil. De professor komt binnen.Maar het rumoer verstomt niet helemaal. (De studenten van Harvardvinden zichzelf en elkaar ook erg belangrijk.) Eén “OK” van Sen isechter genoeg om de zaal tot muisstilte te bewegen. 

Dan blijkt zijn stem, na 76 levensjaren, de airconditioning amperte overstijgen. Een volksverhuizing is het gevolg. We willennatuurlijk wel wat horen. Zo mogelijk bij hem op schoot zitten. Eenpaar minuten later doet zich het eerste welzijnsvraagstuk voor:willen we dat Sen door eenieder verstaan kan worden (gelijkheid),of dat we in prettig klimaat kunnen samenzijn (harmonie)?

Er wordt voor het eerste gekozen, al is de procedure tamelijkdubieus. Sen geeft een waarschuwing: deze cursus vereistanalytische verfijning. Dat blijkt, even verderop, een codewoordvoor geavanceerde logica en relationele algebra. Ik besluit maargewoon te blijven zitten. Het vervolg is gelukkig goed te volgen.Hoe gaat de economie gewoonlijk om met verdelingsvraagstukken? 1.Ze volgt de aanname dat er geen verschil is tussen mensen. Of 2. Zevolgt de aanname dat er geen verschil is tussen hoe mensen socialevraagstukken afwegen.

In deze cursus zullen we leren om sociale vraagstukken meerrigoureus, systematisch en realistisch op te lossen. Ik doe eeneerste poging: mag de airco nu weer aan? Het is hier net eensauna.

Buiten de universiteit ben ik weer een stapje dichter bijburgerschap gekomen. Geen actief, recreatief, of participatief.Gewoon geregistreerd burgerschap, bij de overheid, de socialedienst en de belastingdienst. Een pasje met mijn naam erop. Enbovenal ben ik eindelijk een nummer in een systeem. Hetsysteem.

Ik hoor erbij. Mag meedoen met klagen over ‘de overheid’. Watgebeurt er met mijn belastinggeld? Wat krijg ik ervoor terug?Fantastisch. Dit neemt niemand me meer af. Op naar de volgendemijlpaal. Het Amerikaanse rijbewijs ligt één middagje pylonenmissen van me af.

Jonathan Mijs
mijs@fas.harvard.edu