Lector, danser, gynaecoloog
First of a kind
Kylián wilde helemaal niet. Hij erkende het grif. Het idee van eensoort academische setting van onderzoek in de dans deed hem rillen.”Hem als lector vragen was een absoluut onmogelijk, crazy idee. Hijhad er echt geen zin in,” vertelde collegevoorzitter Jikkie van derGiessen bij de start van het lectoraat ‘One of a kind’. Zij noemdedeze lector daarom vooral ook een ‘first of a kind’.
Toch vond men elkaar op een vorm die de choreograaf van het NDT -en vele internationale gezelschappen – wist uit te dagen. Samen mettwee associate-researchers en een musicoloog gaat hij in hetproject ‘One of a Kind’ de essentiele verbindingen van de dans metzijn professionele en artistieke omgeving verkennen en vertalen inde opleiding. Daarin wil de nieuwe lector outsideinfluences extra naar binnen halen, de uitstraling van hetwerk hieraan bewust ook buiten Nederland laten doorschijnen.
Altijd amateur
Het lectoraat bouwt voort op het ballet ‘One of a kind’ uit1998. Hier legde Kylián zijn wezenlijke visie op de dans alsmultidimensionaal en multidisciplinair neer. Hij vond daarinwisselwerking én eenheid van visie met heel verschillendekunstdisciplines. Het was bijna een ‘Gesamtkunstwerk’, zei een vanzijn associate researchers bij de start van het Rotterdamslectoraat.
Kylián zelf beschreef waarom die verbindingen van de dans met zijnomgeving zijn uitdagingen vormden in dit project. “Een choreograafis nooit formeel opgeleid in dat vak, die rol. Altijd ben je eenamateur. Liefhebber. Je leert het door duizenden fouten te maken.Je bent namelijk zoveel tegelijk als choreograaf: psycholoog,lichtontwerper, van alles, zelfs gynaecoloog. Dat ben je allemaalzonder daar ooit in doorgeleerd te hebben. Ja, ook gynaecoloog!Dacht u dat ik mijn werk kon doen zonder te weten wat danseressenregelmatig meemaken? Je moet wel,” zei de nieuwe lector tot grotehilariteit van de zaal.
Dansen op Bach
Hoe uitdagend dit kan worden bleek direct na Kyliánswoorden. Studenten voerder delen uit van zijn werk. A Way, A Lone,op de Goldberg Variationen nr.15 van Bach. Oorspronkelijkgemaakt voor het gezelschap van oudere dansers van NDT3, moesten nuzeer jonge dansers zich dit ballet fysiek en naar expressie eigenmaken. Een huzarenstukje, kortom. Het bewees meteen wat Van derGiessen aan het begin had gezegd: “Hoe hoog de tsunami over depodiumkunsten zal zijn in deze barre tijden, weet ik nog niet.Rotterdam is echter een stad die de verwoesting te boven komt.”
