Provincialisme bedreigt universiteiten
Aan haar had het niet gelegen. Kysia Hekster had 16 jaar geledennog veel gedaan om de onderlinge verdeeldheden binnen de VSNU overhet beeld van Jo Ritzen te exploiteren en aan te wakkeren. Tochbestaat de wo-koepel nog steeds, al 25 jaar. Ze gaf haar nederlaagruiterlijk en onder groot gelach van de zaal toe.
Geim blijft een Rus
Nu in Moskou gevestigd om over het Rusland van Poetin en Medvedevverslag te doen, zag zij van meer afstand nieuwe ontwikkelingen enanalogieën. Zo waarschuwde Hekster voor het oprukkendprovincialisme in de kennissector, inclusief de universiteiten. Deanalyse van de recente Nobelprijswinnaar André Geim had haar zeergetroffen. “Want ook al is Geim een Nederlander, hij blijftnatuurlijk toch een Rus.”
Geim had eerder verklaard dat het hiërarchisch provincialisme hemin het Nederlandse WO zo was tegengevallen. “En dat uit de mond vaneen Rus”, verzuchtte ‘onze vrouw in Moskou’. “U zit te veel in uwschulp, denk ik. Dat provincialisme rukt breder op in Nederland,dat zie ik ook wel. Maar aan de universiteiten is dat niet goed,lijkt mij. Geims opmerking moet aan het denken zetten, ook al wasik als Nijmeegse wel wat beledigd…”
Kysia Hekster had recent vastgesteld dat zij het Nederlandse HOveel eenvoudiger kon toelichten in het land van Poetin. Tot grotehilariteit van de aanwezigen lichtte zij dit zo toe: “Russen vindenhet heel logisch hoe het hier gaat. Ze zijn er zelfs wat verrastdoor. Een student krijgt altijd een diploma om de extra bekostigingte claimen bij de staat. De grote baas van de instelling laat zichinhuren als consultant van zijn eigen organisatie, tegenmarkttarief. Helemaal niet vreemd vinden de Russen dat.”
Samen met u de diepte in
Staatsecretaris Halbe Zijlstra hield zich van dezetsaristische lof voor Hollandse logica maar even wijselijkafzijdig. Hij onderstreepte dat OCW en VSNU bij “stevigemeningsverschillen het ook hartgrondig eens kunnen zijn.” Datbetrof de uitvoering van het rapport Veerman en de gezamenlijkeagenda daarbij: meer profilering; ruimte voor selectie aan depoort; sterkere koppelingen van onderwijs en onderzoek; bekostigingop profiel in plaats van per student.
Die agenda wil Zijlstra gezamenlijk verwezenlijken. Hij wil na zijnbrief met de uitwerking hiervan in begin 2011 “samen met u dediepte in”. Maar dan moeten de universiteiten wel meer doen dan eenbestuurlijk discours in gang zetten. “Vooral de mensen op dewerkvloer, de docenten, onderzoekers en studenten moeten dezeagenda gaan dragen. Ze moeten weten dat die er is om hen meermogelijkheden te geven in hun werk en hun vak. Dat is noodzaak voorde verbetering die wij willen. Anders gaat het niet lukken.”
