Plasterk reed op geleende fiets
Na 30 jaar weer meer voor de leraar
In gesprek met Vrij Nederland kijkt de oud-minister vanOCW terug op de bewogen laatste week en zijn driejarigministerschap. Hij ziet deze bewindsperiode als eenWende van historische betekenis. Want tijdens zijnjaren is voor het eerst sinds dertig jaar de investering in lerarenen de aandacht voor de leerling in plaats van schaalvergrotingomhoog gegaan, stelt Plasterk.
“Ik hoop dat men later, als men terugkijkt, zal zien dat er in dezekabinetsperiode een kentering is geweest in het onderwijsbeleid.Dat we na dertig jaar van schaalvergroting en bureaucratisering dekoers hebben verlegd naar aandacht voor de leraren en de leerlingenzélf,” zegt hij en voegt daar aan toe: “Ik heb een miljardvrijgemaakt voor hogere lerarensalarissen. Tot dusverre is datondanks de crisis en de bezuinigingen overeind gebleven, maar ikhou mijn hart vast of mijn opvolgers daar met hun vingers vanafzullen blijven.”
Zijn partijgenoten Wallage en Ritzen hebben in het kabinet-LubbersIII (1989-1994) overigens ook een herziening van de salarisniveausin het onderwijs doorgevoerd. Die operatie was in guldens ongeveereven omvangrijk als het plan Leerkracht van Rinnooy Kan cumsuis, dat in 2007 door Plasterk werd ingevoerd.
1000 foto’s en Veerman
Het ministerschap heeft Plasterk als een bijzondere eer ervaren.”Een voorrecht.” En het leverde hem en zijn departementin elk geval ruim 1000 foto’s op van alle mensen die hij op zijnwerkkamer in de Hoftoren mocht ontvangen. ‘Van iedereen diehij op het ministerie ontving heeft hij hoogstpersoonlijk een fotogemaakt met zijn oude Hasselblad-camera, van prinses Máxima en RemKoolhaas tot de derde ondersecretaris van de Koreaanse ambassade,’aldus Vrij Nederland.
Het ambt op OCW beschouwt Plasterk in dit licht “als eengeleende fiets.” Deze Donneriaanse metafoor voor hetvoorrecht licht hij als volgt toe: “Het gaat het er niet omwat ík zal missen. Ik hoop dat ze míj later zullen missen op dezeplek. Dat vind ik veel belangrijker.”
Dat hij zijn visie op het hoger onderwijs niet kan afronden,betreurt de minister vooral. “Ik wilde de organisatie van het hogeronderwijs op de schop nemen. De oude tweedeling hbo-wo voldoet nietmeer. De commissie-Veerman is nu bezig met een advies. Als er namij iemand op deze plek komt die zegt: vind ik niks, we laten hetzo, zou ik dat heel jammer vinden.”
Indiaantjes in het bos
Een nieuwe politieke loopbaan beziet hij met gemengde gevoelens. Ofhij op de lijst voor de Kamerverkiezingen gaat staan en dan ookbereid zou zijn te dienen als volksvertegenwoordiger, is nog eenvraag.
“Daar ben ik nog niet uit. Als je me nu vraagt wat ik wil worden ishet: minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap in het eerstekabinet-Bos. Helaas doet die mogelijkheid zich niet met zekerheidvoor. Eerst moet ik beslissen of ik kandidaat wil zijn voor deTweede Kamer. Ik moet er goed over nadenken of ik daar wel geschiktvoor ben.”
Welmenenden achten het wijs dat hij zich hier toch nogeven op bezint. “Toen het kabinet net was gevallen kreeg ikeen sms’je van een van mijn beste vrienden. Een oud advies aanindiaantjes als ze de weg niet meer weten in het bos: stil staan enluisteren. Dat is wat ik nu ga doen.”
