Biobrandstof lukt niet vanzelf
Zelfs wanneer alle beschikbare plantenresten in Europa op demeest efficiënte manier worden gebruikt in de transportsector,komen we niet verder dan 9,5%, stelt Sues in haar proefschrift.Maar ook dat is niet echt haalbaar. “Het lukt nooit om werkelijkalle residuen verzamelen. Bijkomend probleem is dat het overgrotedeel van de Europese bossen privébezit is, wat betekent dat mettalloze partijen contracten moeten worden opgesteld. De ambitie vande Europese Commissie is onrealistisch”, concludeert de promovendavan de faculteit Scheikundige Technologie.
Import helpt ook niet erg
Sues onderzocht hoeveel biomassa er op een duurzame wijze uit deEuropese natuur is te halen, dus onder bossen te kappen en zondernieuwe aanplant, maar door onder meer bladeren en takken teverzamelen, zoals voorgeschreven in de EU-plannen. De oplossing zitvolgens de Eindhovense promovenda niet in de import van biomassauit bijvoorbeeld Latijns Amerika. Zulke handelsstromen helpenimmers het klimaat allerminst. Door het vervoer van de relatiefzware biomassa komt extra CO2 vrij en stijgt de prijs te veel.
Ook het vergroten van de hoeveelheid biomassa door nieuweaanplant van zogeheten energy crops is geen voor de handliggende keuze. Zulke planten die louter worden aangeplant om ze omte zetten in energie, zijn omstreden in deze tijd van stijgendevoedselprijzen en voedseltekorten.
Stroom uit biofuels het beste
De promovenda keek vervolgens of het efficiënter is om eenbiobrandstof te maken voor gebruik in auto’s met eenverbrandingsmotor of dat het beter is om van de biomassaelektriciteit te maken en het gebruik van elektrische auto’s testimuleren. Ze beoordeelde dit aan de hand van drie criteria:efficiëntie van energieomzetting, winstgevendheid en de gevolgenvoor het milieu. Ze simuleerde productiefabrieken op de computer enmet de massa- en energiebalansen berekende ze genoemdeindicatoren.
De beste optie bleek het omzetten van biomassa naarelektriciteit en dat gebruiken voor elektrische auto’s. Het is opde eerste plaats efficiënt om biomassa om te zetten inelektriciteit. Elektriciteit kan verder met kleinere installatiesworden opgewekt, waardoor er minder transport nodig is. Enelektriciteit is een schone en efficiënte energiebron voor deauto.
Verder bekeek Sues welk type biobrandstof zich het best leent omde EU-doelen te verwezenlijken. Ze vergeleek synthetic natural gas(SNG), methanol, Fischer-Tropsch brandstoffen, waterstof enbio-elektriciteit. SNG komt als beste uit de bus. Dit kan bovendiendirect in het aardgasnet gebruikt worden. Helaas is de maximaalhaalbare productie slechts vier procent van het aardgasverbruik.Methanol en waterstof bleken geen optie: ze zijn duur en geven meerverontreiniging.
Fiscale instrumentering
Anna Sues introduceert in haar proefschrift tegen de achtergrondvan haar analyses derhalve een nieuw belastingsysteem dat deverdere introductie van biobrandstoffen kan helpen. Uitgangspuntvan deze fiscale opzet zou zijn dat de verbruiker aan de pomp geenverschil moet voelen in de portemonnee bij een keuze tussenbiobrandstoffen en fossiele brandstoffen. Daarbij zouden deoverheidsinkomsten gelijk moeten blijven.
Kern van die andere opzet is dat zolang de productie vanbiobrandstof duurder is dan die van fossiele brandstoffen deafnemers van fossiele brandstoffen de biofuelssubsidieren. Uit de berekeningen van Sues blijkt dat deze subsidiealtijd binnen de perken blijft: de prijs van brandstof aan de pomploopt hooguit een paar centen per liter op. Door introductie vaneen dergelijk systeem zou elke autogebruiker bijdragen aan dereductie van CO2-emissies.
