Arne Duncan trekt lessen uit Singapore en Finland
“American educators have a lot to learn from the Finns about howto get the best teachers and principals in front of the studentswho moest need their help,” zegt Duncan over de Finseonderwijsaanpak. Hoewel Finland, Singapore en anderetopkennisnaties en de VS in veel opzichten niet met elkaar tevergelijken zijn, zijn er toch zaken die de aandacht van Amerikaverdienen, vindt hij. Zelfs dingen die ook geïmplementeerd kunnenworden.
Centraal vastleggen van eisen
Zo merkt Duncan op dat er een duidelijke ontwikkeling gaande inhet centraler vastleggen van vooraf gestelde eisen aan studenten.”For the first time, states have set a higher, shared standard forsucces that shows whether students are college and career-ready.”Voor 2012 zal er daarom ruim 800 miljoen dollar worden geïnvesteerdin het ondersteunen van “states and districts to build high-qualityinstruction systems around the new standards and in all contentareas – including literacy, arts, foreign languages, and the STEM[bèta-techniek] disciplines.”
Het OESO rapport over de PISA-rankings laat volgens Duncan eendubbele boodschap zien. “The U.S. is on the same track as otherhigh-performing nations,” maar tegelijkertijd moet ook hij erkennendat het beeld alles behalve zoning is. In elk geval is de trein vanhet onderwijs in de USA niet op een achteraflijntje aan het tuffen,zegt hij. “Clearly, our education system is not as far down withthe track as those of top performers, nor are we anywhere nearwhere we need to be to win the race. But we are not off-track, orchugging down an abandoned spur line.”
Eén van de voorbeelden van Duncan voor de goede weg die Amerikarecent is ingeslagen in het verbeteren van het onderwijssysteem ishet
Bonus voor excellente docenten
Bovendien ziet Duncan dat de VS vergelijkbare en ook wenselijkeontwikkelingen doormaken als de koplopers in de wereld op hetgebied van hoger onderwijs. “In fact many high-performing systemsreported that, like the U.S., they too are utilizing bonuses,scholarships, and salary supplements to reward great teaching andto attract and keep great teachers in hard-to-staff schools orshortage areas.” De Amerikaanse onderwijsminister verwijst hierbijnaar vergelijkbare structuren in Singapore, Japan en China.
Het zijn dan ook vooral landen als Finland en Singapore die doorArne geprezen worden als voorbeelden van doelgerichte ambitie engezamenlijke inzet waar ook het Amerikaanse onderwijsbestel heenmoet. “The wonderful progress that nations like Finland andSingapore have made in boosting achievement and attainment inrecent decades is a dramatic affirmation of the power of governmentpolicy to change the education systems for the better.”
Duncan wijst daarbij op het belang van lange termijn visie,strategie en ‘volhouden’. “Remember that in the early 1970’s, lessthan the half of Singapore’s students even reached fourth grade.Today, Singapore ranks near the top of the PISA assessments.”
Duncan ziet in het zo multiculturele Amerikaeen cruciale en steeds weer nieuwe rol weggelegd voor dedocent, namelijk die van ‘nation builder’. Goede leraren zijnvolgens de onderwijsminister onmisbaar voor de toekomst vankinderen en de maatschappij. “I believe that America’s teachers arenation builders too. And I hope you will join me in celebratingthem as the country’s educational leaders look, listen and learnform the succes of high-performing nations.”
PISA debat onthutst USA
Opmerkelijk is hoe Duncan de OECD-inspiratie oppikt, die ookpresident George W. Bush uitvoerig releveert in zijn memoires’Decision Points.’ U leest
Het debat over PISA is in de USA dan ook losgebarsten. Daarbijis op zeer pijnlijke wijze duidelijk geworden, dat de algemenecijfers en scores een onderwijsrealiteit verdoezelen die grotezorgen moet baren. De 50 staten scoren vergeleken bij andere landenzeer verschillend. Het verborgen kwaliteitsprobleem is nublootgelegd, in alle 50 staten tegelijk. Niet migratie enmigranten, maar middelmatigheid blijkt de oorzaak van de zwakkescores. Daarin is de overeenkomst met de actuele discussie in onseigen land interessant en opvallend.
De ranking van de 50 staten ten opzichte van de OECD-landenbleek onthullend. Veel kon niet verrasen: het onderwijs isMississippi, Louisiana, West Virginia en Bill Clintons Arkansasbehoort tot de laagst presterende schoolsystemen. Wel wasconfronterend dat zij ook internationaal tot de achterhoede van deachterhoede blijken te behoren, op gelijke hoogte met onderwijs alsdat in Servië, Thailand of Chili en beduidend minder nog danbijvoorbeeld Turkije of Kroatië.
Zelfs staten die uitblinken binnen de USA blijken inOECD-verband niet tot de voorhoede te behoren. De nummer 1 in deUSA, de staat Massachusetts met Boston als centrum, komt niet ophoog niveau. De sterkste van de 50 staten halen het tweede echelonbinnen de OECD, als Slovenië, Frankrijk en Polen. en daarmee onderDuitsland, Australië, Canada en Nieuw Zeeland. De cijfers hieroveren analyse van ScienceGuide leest u
De volledige speech die Arne Duncan uitsprak bij hetNational Center on Education en het Economy National Symposiumleest u
