WO-nestor presenteert compleet nieuwe WHW

Nieuws | de redactie

9 juni 2011 | Vandaag promoveert Ruud Louw, de man die de WHW ‘schreef’ voor minister Deetman. Zijn dissertatie presenteert een volledig nieuwe ‘proeve’ voor zijn wet. Hoe moet een Wet op het Hoger Onderwijs er in 2011 na Veerman uit zien? Zijlstra, Tweede Kamer en HO-instellingen worden rijkelijk bediend door dr.mr. Louw.

Het proefschrift omvat 570 pagina’s en een wetsvoorstel mettoelichting van 180 bladzijden. Staatssecretaris Zijlstra wordt dusop zijn wenken bediend. De Vaste Commissie van de Kamer kan weinigbeter doen dan een hoorzitting organiseren met één gast: dr.mr.Ruud Louw.

Hora est van encyclopedische waarde

Louw stond al op O&W in de jaren tachtig en negentig bekendals een precieze en verfijnde jurist en wettenmaker. Zijn droge,wat Britse humor was niet alleen geliefd, maar ook wel watgevreesd. Na het departement vond Ruud Louw een thuis bij de Leidseuniversiteit. Hij werd daar de secretaris van het bestuurscollegeen groeide in die rol uit tot de nestor van de academischesecretarissen. Zijn artikelen en reacties op ScienceGuideover de ‘hbo-fraude’ in de jaren tussen 2001 en 2003 hadden eenaanzienlijke impact op de analyse van die affaire en het werk vande Commissie Schutte die deze moest onderzoeken. Louw volgde diecommissie dan ook op de voet en deed dat bepaald kritisch.

Eerste lezers van Louws dissertatie roemen het werk als van”encyclopedische waarde die boven elke twijfel is verheven.” Zijn’Het Nederlands Hoger Onderwijsrecht’ analyseert elke aspect van deWHW en de ontwikkeling van het HO-bestel, -beleid en -landschapsinds de invoering daarvan. Zijn promotor is prof. Paul van derHeijden, de rector en collegevoorzitter van de Leidse universiteit,een stijlvol eerbetoon. Om vier uur hedenmiddag – als het ‘horaest’ heeft geklonken voor de promotie – presenteertScienceGuide de eerste uitvoerige recensie en doordenkingvan het boek. Deze schreef Louws medejurist uit de ‘WHW-tijd’, mr.Peter Kwikkers.

Openheid van HO noodzaak

In dit magnum opus stelt Louw de vraag centraal of en hoe “dezelfstandigheid van de instellingen ten opzichte van de overheid[kan] worden vergroot zonder afbreuk te doen aan deverantwoordelijkheden van de overheid.” Daarin wijst hij op ondermeer op de openheid die het HO gegund werd door Deetmans HOAK-notaen de daarop gebaseerde ontwerp-WHW. Deze openheid is in de ‘globalknowledge society’ van vandaag juist meer nodig dan de geslotenheidwaarin de WHW nadien het bestel allengs is gaan stollen. Eengeslotenheid die zelfs de doorstart van een goede, grootstedelijkelerarenopleiding in tijden van tekorten – zoals de Thomas More Paboin Rotterdam – zou verbieden. Hoezo profilering en meervariëteit?

Louws centrale vraag is dus zelden zo actueel en relevantgeweest als nu. De nadruk op overheidsingrijpen, detailsturing entoezicht en op wantrouwen tegen de leiding van HBO en WO maken dievraag cruciaal voor de doorvoering van ‘Veerman’. Bovendien laat dekersverse doctor zien op hoeveel punten de wetgever OCW enmedewetgever Staten Generaal “de eigen regelgeving niet meerkennen.”