Wapperen met de vlag
‘De zomer: regen in Nederland, broeiende zon in Boston. Maarmijn zomer speelt zich binnen af, onder de airco van LamontLibrary. Deze zomer is een schemerzone tussen mijn eerste,afgeronde jaar aan Harvard en het volgende studiejaar. Op mijwachten de General Exams.
Leeslijst zes kantjes
Ik moet eind augustus op een dag vier essays schrijven oververschillende specialisaties binnen de sociologie. Alsvoorbereiding heb ik voor elk examen een leeslijst gekregen: eenopsomming van artikelen en boeken van zes kantjes. Ongeveer 2.500pagina’s per examen.
Helaas dus geen ontspanning. Nauwelijks vrije tijd. Geen ‘bluesky research’, maar leren, lezen en blokken in de bibliotheek. Tienuur per dag zitten en drie keer luchten. Gelukkig ben ik nietalleen. Ik word afwisselend gezelschap gehouden door verschillendemedestudenten. Zo kunnen we elkaar fijn in de gaten houden enaansteken als de paniek weer eens inslaat.
Het opstarten ging moeizaam, maar ik heb de geest te pakken:ritmisch lezen. Mijn streven is 14 teksten per dag. Als ik dat nogdrie weken volhoud, heb ik de 10.000 pagina’s gehaald. In mijnhoofd duizelt het af en toe. Dan neem ik nog een shot koffie en ‘savonds een biertje, of twee.
Kanonnen
En soms maak ik een uitstapje, zoals eerder deze maand op stapom de 4th of July te vieren. En het was ge-wel-dig.Geweldig, Amerikaans welteverstaan. Een inburgeringscursusgecomprimeerd tot een dag. Alle elementen van de Amerikaansecultuur kwamen voorbij: vieren van onze vrijheid, wapperen met devlag, schieten met kanonnen (“howies”), ieder z’n eigen plekjeclaimen op het grasveld, en meezingen met een medley nationaalsentiment. Tussendoor met z’n allen wachten op de reclameblokken,een half miljoen mensen aan de oevers van de Charles River.
Lionel Richie had helaas op het laatste moment moeten afzeggen,maar we werden getrakteerd op countryster Martina McBrideen Michael Chiklis, ster van politieserie The Shield,die een lied zong voor de Amerikaanse soldaat.
I’m so far across the sea
Wishing you were here with me, my love
Though I can’t get back, it won’t be very long
‘Til I find a way, I’ll be OK
I’ll stay alive, I will survive
‘Til I come home and find myself with you
U begrijpt: tranen met tuiten. Mijn Chinees huisgenootje, haarvriendin, mijn vriendin en ik keken onze ogen uit en mijnAmerikaanse vrienden lachten ons, achteraf, hartelijk uit. Heb ikdat ook weer achter de rug.’
Jonathan Mijs
mijs@fas.harvard.edu
