Besmettelijkheid versus realisme
“Sinds gisteren ben ik in Palo Alto. Ik ben hier een week, om tekijken hoe ondernemers hier opgeleid en getraind worden,” schrijftHAN-lector en ScienceGuide-columnist Frans Nauta. “Palo Altois het mekka van innovatieland, het hart van Silicon Valley. Het isde vestigingsplaats van Stanford University, één van de allerbesteuniversiteiten ter wereld. En de geboorteplaats van bedrijven alsHP, Sun, Yahoo en Google.
Het is altijd wat lastig uit te leggen hoe het is om hier tezijn, maar ik ga het toch proberen. Laat ik beginnen met tweesnippers van gesprekken die ik vandaag opving op straat. De eerstewas ‘Hij heeft ongeveer 1% van de aandelen van het bedrijf in zijnbezit.’ Die zin ving ik op toen twee jongens van amper twintiglangs me liepen bij de Starbucks.
Normaal ondernemend
De tweede snipper was ‘… en morgen gaan ze pitchen bij eenventure capitalist.’ Het was een gesprek tussen een jongen en eenmeisje van ongeveer vijfentwintig jaar oud. Op de campus van UCBerkeley. Zo normaal is het hier om ondernemend te zijn. Je komthet letterlijk overal tegen.
Vanavond was ik op een event, georganiseerd door de oprichtervan PayPal. Op die bijeenkomst kwam een spreker aan het woord dieervoor pleitte om nieuwe landen te stichten. In zee. Drijvendeeilanden in zee. En niemand lachtte hem uit. Sterker nog, iedereenvond het een geweldig idee.
Uitleggen wat niet kan
Na afloop stond ik met een vriend te praten. En ik ging doen watNederlanders doen: uitleggen dat het een leuk idee is, maar dat hetniet kan. Dat het te duur is. Dat het te onpraktisch is. Datniemand er wil wonen. Enzovoorts. Ik ging doen wat Nederlandersonvoorstelbaar goed kunnen. Ik ging heel realistisch zijn. Daarzijn wij echt briljant in, realistisch zijn.
In de auto terug naar het hotel zonk de ironie van mijn realismein. Er zijn in de zeventiende eeuw vast en zeker veel realistischemensen geweest die uitgelegd hebben dat je geen meren en zeeën koninpolderen. En toch hebben we het gedaan, als eerste land in dewereld. Maar in de 21ste eeuw ga ik uitleggen dat het niet meerkan. Wat een onzin!
Hup naar volgende droom
En dat is wat het met je doet, hier zijn. Je verliest jerealisme, en gaat weer geloven in onvoorstelbare dingen. Simpelwegomdat iedereen hier dat doet. Het is erg besmettelijk. En hetwerkt. Er worden hier de meest onvoorstelbare dingen bedacht. Dieblijken dan vaak prima te kunnen.
Vaak ook niet. Maar dat is niet erg, je hebt het in ieder gevalgeprobeerd en je hebt er veel van geleerd. Hup, op naar je volgendedroom. Dat is wat het met je doet: je durft weer te dromen. En datis heel erg lekker en heel erg besmettelijk.”
